Thomas kreeg hem voor zijn zesde verjaardag. Schildpad Speedy. Zijn naam had hij te danken aan het feit dat hij als een maniak door zijn terrarium kon bewegen. Als Thomas of ik eraan kwamen voelde hij dat (misschien ligt dat aan trillingen?) en schoot hij in beweging. Hij had zijn voorkeuren qua eten (absoluut favoriet waren muntblaadjes) en genoot van zijn wekelijkse badje. Als hij at keek ik vaak gefascineerd toe. Hij had iets prehistorisch in zich. Een paar dagen geleden stierf hij. Geen idee wat er was. Van de ene dag op de andere ging het licht uit. Het was me al opgevallen dat hij steeds op dezelfde plek zat, maar ik wilde het niet weten. Het was Thomas die erover begon 'mam, slecht nieuws, Speedy is dood.' Vandaag hebben we afscheid van hem genomen. RIP.
