Bloggeuse tant soi peu malheureuse

Nederlandse versie
Het beviel onlangs zo goed om een dagje buitenshuis te werken dat ik in mijn enthousiasme een andere tolkklus heb aangenomen. De opdracht is nog een optie. Dat had ik beter niet kunnen doen! Eerst zou het dinsdag, woensdag en donderdag zijn. Dat vergde enige organisatie en het opofferen van de welhaast heilige woensdagmiddag met Thomas. Hij zat er niet zo mee, want hij kan bij hele leuke mensen terecht. Daarna werd het woensdag, donderdag en vrijdag. Vrijdag ligt echter moeilijk. De laatste stand van zaken is dat het nu donderdag, vrijdag en de maandag erop wordt. Maar dan wellicht zonder mij...natuurlijk is het de opdrachtgever niet om te doen me het leven zuur te maken, dat besef ik. Maar ik besef ook weer terdege waarom ik de keuze heb gemaakt om thuis te gaan werken. En dat ga ik blijven doen!
English version
Working outside the home recently was such a success that I took on another assignment. The assignment is still an option. I should have known better! At first the work was planned on Tuesday, Wednesday and Friday. This required making the necessary arrangments and sacrificing Wednesday afternoon, which is almost a sacrilege. But he did not mind, as very nice people could take care of him. Then, the days changed into Wednesday, Thursday and Friday, but Friday is vey difficult. The latest state of affairs is Thursday, Friday and the Monday after that, probably without me though...naturally, my client does not aim at making my life misery. But this experience made me realize why I made the choice to work from home. And that's what I am going to continue doing.

Bloggeuse heureuse

Nederlandse versie
"Zo, wilt u daar even gaan staan, dan bent u nu de Koningin". Deze onalledaagse zin hoorde ik gisteren. Ik verklaar me nader: tegen de gewoonte in had ik een opdracht buiten de deur aangenomen, nl een tolkopdracht ten gelegenheid van het 35ste jubileum van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Later op de dag zou Koningin Beatrix een publicatie in ontvangst nemen en de fotografen waren druk doende camerastandpunten te bepalen, vandaar dat ik 15 seconden lang Koningin mocht spelen. Daarna kon ik weer gewoon mezelf zijn, deel van de ondersteunende staf. En dat beviel prima!
English version
"Please stand over here, you are now impersonating the Queen." This is the unusual sentence I heard yesteday. I can explain: I had taken on an interpreting assignment, which is something I rarely do nowadays. The occasion was the 35th anniversary of the Scientific Council for Government Policy. Later that day the Queen was expected to be handed over a book, and the photographers were busy establishing the best angles for photograhing our Queen. That's why I was able to be a Queen for all of 15 seconds. After that I was able to revert to my usual role as part of the support staff. Tell you the truth...it suited me fine!

Carrière en moederschap / Career and motherhood

Nederlandse versie

Beelden zijn krachtig. Krachtiger dan woorden. Dus vandaag kies ik voor een makkelijke optie, aan de hand van een illustratie weergeven wat ik voel. De illustratie is met toestemming overgenomen van thuiswerkmama Cheryl Demas, die de site http://www.wahm.com/ in het leven heeft geroepen en die het geestige boek 'It's a jungle out there and a zoo in here' schreef.

English version

Images speak louder than words. To-day I am taking the easy way out, by using a cartoon to show what I'm felling. This cartoon was made by work-at-home-mom Cheryl Demas, who grants permission to use it. Cheryl Demas created the site http://www.wahm.com/ and wrote the book 'It's a jungle out there and a zoo in here', which is witty and funny.

Hemelse woensdag

Julie & Lara

Nederlandse versie

Wie na het lezen van de vorige berichten denkt dat het bestaan van een thuiswerkmama een en al kommer en kwel is, zal opgelucht zijn om te vernemen dat niets minder waar is. Zo is woensdag zonder meer één van mijn favoriete dagen. Eerst Thomas naar school brengen, daar dan even met andere ouders koffie drinken. Om 9 uur schuif ik dan aan mijn bureau en doe ik een paar uur iets 'nuttigs' (die calvinistische inslag, die drang om te werken, die zal wellicht nooit verdwijnen) en daarna lekker niets anders aan mijn hoofd dan mijn eigen kind, en soms ook andere kinderen. Vandaag komt bijvoorbeeld de tweeling Lara & Julie spelen, zie de foto hierboven. En 's avonds, als het hier in huis weer stil is, als Thomas slaapt, dan ga ik nog wel eens aan het werk of mag ik van mezelf naar een Britse detective kijken, bliss, that's what it is.

Reactie op een reactie:
Mijn vriendin Jet reageerde onlangs op mijn berichten met de stelling 'ik ben tot de conclusie gekomen dat je een manager nodig hebt.' Jet heeft groot gelijk. Ik heb ook een manager nodig. En een secretaresse. Een agent. Een personal assistant. Een kok. Een masseur. Een huishoudster. Een nanny. Maar tot die tijd ploeter ik maar even voort...

Thuiswerkmama Anne-Marijn, http://www.thuiswerkmamas.nl/

English version
In case the previous postings have left you wondering if working at home has any perks at all...rest assured, there are plenty. Wednesdays are definitely among my favourite days. After bringing Thomas to school I have a cup of coffee with other parents. At 9 I'm back at my desk for a few hours of 'useful work' (I will probably never ever get rid of that strong feeling that one must work, no matter what) and after that I merely have my own child -and quite often a few others- on my mind from 1 p.m. onwards. To-day for instance, the lovely twins Lara and Julie (see the photograph on top of the page) are coming over to play. And in the evenings, when the house has become quiet again and when my son Thomas is asleep I work another shift or, better still, sit down and enjoy a British detective on the telly ('Midsomer murders' for instance). Wednesdays are often...sheer bliss.

Feedback on feedback:
My friend Jet reacted to some of the previous postings by stating "after reading the rest of the postings I have reached the conclusion you need a manager, like artists do." And Jet is absolutely right of course. I need a manager. And a secretary, an agent, a personal assistant, a cook, a masseur, a housekeeper and a nanny would come in handy too. But until I can afford them, I'll go on struggling ;)-

Anne-Marijn, work-at-home-mom, www.thuiswerkmamas.nl

De slappe was

De administratie van mijn bedrijf is, zacht uitgedrukt, niet mijn favoriete bezigheid. Sterker nog, als ik 1 reden zou moeten bedenken om het zelfstandig ondernemerschap de rug toe te keren dan zou het de administratie zijn. Keer op keer maak ik fouten op dit gebied. Sommige opdrachten vind ik zo leuk dat ik helemaal vergeet dat ik er ook geld mee moet verdienen. Gevolg? Ik onderhandel niet scherp genoeg over de prijs of ik stuur mijn declaratie te laat uit. Of allebei. Soms verlies ik me in stapels werk, maar ook dat is niet per definitie gunstig voor de omzet omdat ik de administratie dan laat versloffen. De laatste tijd is het ook weer zo gegaan. Ik was druk, druk, druk. Maar nu zijn er geen smoezen meer, geen alibi's. Thomas heeft vandaag school & naschoolse opvang, ik heb mijn vertaalwerk af en ik moet de dag besteden aan het orde op zaken brengen. Brrr. Denk aan mij! En wie zelf een eigen bedrijf heeft en een paar goede tips heeft over het administreren ervan....schroom niet om hier een reactie achter te laten, graag zelfs!

Een ietwat wanhopige thuiswerkmama

Leermomenten

Ik ben al een jaar of 5 thuiswerkmoeder. Men zou kunnen denken dat ik inmiddels alle valkuilen weet te omzeilen. De werkelijkheid is helaas een tikje genuanceerder. De scheiding tussen werk en privé blijft bijvoorbeeld nu en dan problemen geven. Vorige week woensdag was zo'n situatie. Woensdag is officieel mijn vrije dag. Nu kan ik me voorstellen dat het voor opdrachtgevers ondoenlijk is om van elke freelancer precies bij te houden op welke dagen hij of zij werkt. Dus vrije dag of geen vrije dag, ik word op woensdag regelmatig gebeld. Dat gebeurde afgelopen woensdag ook, aan het einde van de middag, terwijl ik door een samenloop van omstandigheden vijf kinderen om me heen had, in leeftijd variërend van 2 tot 12. Het telefoontje betrof een nieuwe vertaalaanvraag. Een vertaling die haast had. Ik probeerde het nog kordaat en zei dat ik de volgende ochtend vanaf 8.30 beschikbaar was voor overleg. Het mocht niet baten. Toen heb ik een fout gemaakt, ik heb me laten opjagen. Heb de opdracht aangenomen. Toen ik de volgende dag besefte dat ik de klus niet naar behoren kon klaren binnen de gegeven tijd was het te laat voor overleg. Op zulke momenten wil ik het liefste de schuld bij de ander zoeken. Want die ander heeft toch onmogelijke eisen? Maar mijn stiefvader merkte fijntjes op: "de schuld ligt primair bij jou. Je had de opdracht niet moeten aannemen, je had je ook niet mogen laten opjagen." Tja. Het vervelende is dat dit hele incident had kunnen worden voorkomen als ik een aparte zakenlijn had. Het is nauwelijks te bevatten, ik raad elke startende thuiswerkmama aan om een apart zakelijk telefoonnummer te nemen, maar zelf heb ik dit nog altijd niet geregeld, terwijl ik met mijn ISDN-centrale sowieso recht heb op meerdere nummers. Ik kan me nog herinneren dat de man van KPN me vroeg of ik een apart nummer wilde voor mijn werk en dat ik uitriep: "maar meneer, mijn werk en ik zijn...één". De man bleef er bijna in.
Nu, jaren later, heb ik af en toe spijt van die beslissing, maar op de een of andere manier kan ik me er maar niet toe zetten dit euvel te verhelpen. Maar ik blijf een ander aanraden om werk en privé-nummers te scheiden, onder het motto: "do as I say, don't do as I do."

19 november 2007

Maandag 19 november

Het weekend was hectisch. Zeer hectisch. Zaterdag stond in het teken van problemen rond een vertaalklus, perikelen met de apparatuur en de voorbereidingen van het feest van Thomas. Een helse combinatie. De wanhoop nabij was ik. Tikje somber ook. Maar daar was...mijn vriend Koen, die zich als reddende engel op de printer/scanner stortte, daar was...mijn lieve vriendin Monique die een cadautje voor Thomas langs kwam brengen, daar was...mijn zus Florine die me hielp om mooie boekenleggers te ontwerpen en natuurlijk ook zoon Thomas die straalde 'verheug me op morgen'. Zaterdagavond nog lang aan mijn bureau zitten zwoegen in verband met die problematische klus, maar zondag kon ik me gelukkig bezig houden met dingen die er echt toe doen. Het feestje van Thomas op zondag was een succes. De trouwe vriendjes, de stralende snoetjes.