Aan huis gebonden doch niet gekluisterd

Er is een tijd geweest waarin ik overwoog mijn thuiswerkmamasite uit de ether te halen. Ik had last van de 7 year-itch: werken vanuit huis voelde enige tijd ondankbaar aan. Het heeft geen glamour,kan in het ergste geval zeer saai zijn of zeer afmattend en mensen denken ook nog eens dat je niet 'echt' werkt.

Hoe hinderlijk het bovenstaande ook is...ik zou het echt niet willen missen. Het is een enorme luxe om in je eigen sfeer je werkzaamheden te mogen verrichten. Mijn werkkamer is ronduit zalig te noemen en biedt plaats aan rijen woordenboeken en een snelle computer maar ook aan foto's en kindertekeningen van Thomas. Regelmatig kruipt de zilvergrijze poes Tofu op mijn schoot als ik aan het werk ben, ook ligt ze niet zelden te slapen op het kopieerapparaat. Regelmatig zijn er kleine onderbrekingen in mijn werkkamer, bijvoorbeeld als Thomas vroeger thuis is dan voorzien (les uitgevallen) en aankondigt dat hij met een paar vriendjes 'mega-veel' tosti's gaat maken. Toegegeven, het heeft lang geduurd maar ik kan nu heel makkelijk schakelen tussen werk en privé.

Wat wel essentieel is (daar kan ik niet genoeg op hameren): zorg als thuiswerker dat je regelmatig contact hebt met vakgenoten. En niet alleen via de mail!
Al tien jaar ben ik lid van een netwerk van vrouwelijke vertalers en tolken. Om de twee maanden is er een vergadering. Na een avondje met leuke collega-vertalers en tolken ga ik altijd weer met frisse moed aan de slag. Want computers en thuiswerkplekken zijn heerlijk, maar mensen hebben elkaar wel nodig. Zo eenvoudig is het.

Spring time and the living is easy

Mijn jonge jaren heb ik deels in de tropen doorgebracht: Nigeria, Sri Lanka. Mooie herinneringen bewaar ik aan beide landen, al werden beide getroffen door een burgeroorlog. Mijn vader miste de seizoenen. De laatste jaren kan ik me dat steeds beter voorstellen. Hoewel de natuur in de Tropen ook cyclisch is (nooit zal ik de moessonregens vergeten) zijn wij hier wel echt gezegend met de enorme variatie die de natuur biedt. In een periode waarin het niet zo denderend ging wandelde ik op maandagochtend altijd door park/bos Sorghvliet hier in Den Haag en de veranderingen in de natuur werden me op die manier heel duidelijk. Het bood troost en structuur. De laatste tijd gaat het weer beter en is dit wekelijkse ritueel allang weer van de baan. Toch ben ik zoals iedereen enorm blij dat het lente is: die strakke blauwe luchten, adembenemende bloesems, het frisse groen van de bladeren, het strand dat lonkt, vakanties (meivakantie, zomervakantie) die naderen. Het liedje zegt "summer time and the living is easy" maar dat geldt voor mij niet, omdat ik slecht tegen de zon en hitte kan. De lente, met haar afwisseling tussen warm en koud, onarm ik met liefde.

Nieuwe maand, nieuwe kansen, nieuwe mama van de maand

"April is the cruelest month", schijnt...Dat belooft! Ik vond de maand maart af en toe ook niet meevallen. Het gebeurt niet zo vaak dat ik humeurig word van het week-meestal ben ik al humeurig om andere redenen-maar de laatste dagen werd ik ronduit knorrig van de onvoorspelbare combinatie van zon, hagel, regen en wind.

Als ik mezelf betrap op negatief reageren op zoiets (terwijl ik er toch echt niets aan kan veranderen) denk ik dat het goed zou zijn om meer mindfulness in mijn leven te brengen. Leven in het nu, dingen met aandacht doen, een milde kijk op zaken ontwikkelen. Iemand die daar intensief mee bezig is en er zelfs een boek over heeft geschreven is Iris Bouwman, de mama van de maand april op de thuiswerkmamas-site.
Van haar hand is het boek 'Mindfulmama, praktische mindfulness voor moeders.'
Haar doel is om moeders te helpen om meer rust in hun leven te brengen door middel van mindfulness. Een mooi streven. Kijk voor meer informatie over Iris Bouwman en haar werk op de site www.thuiswerkmamas.nl