Opgevoed door je eigen kind

Thomas is heerlijk zelfstandig aan het worden. Als moeder is het soms lastig om in te schatten hoe ver en hoe snel dat gaat en waar de grenzen liggen.
Laatst vroeg ik hoopvol aan Thomas 'hoe zou je het vinden als ik voortaan op zaterdagochtend ga sporten, nu je zo'n grote jongen bent?' (hoezo, manipulatief?).
'Dat vind ik ongezellig' antwoordde Thomas zonder enige aarzeling. Hum. Dat had ik niet verwacht. Ik was een tikje teleurgesteld want het leek me zo prettig om in het weekend te kunnen sporten. Toen hij mijn gezicht zag, zei Thomas: 'tja, mam, als je iets niet wilt moet je het niet vragen.'
Kortom, ik heb het stadium bereikt waarin ik door mijn eigen zoon wordt opgevoed. Even wennen.