Mijn droom

Op mijn vorige bericht kreeg ik een reactie van Jet, die zich terecht afvroeg wat mijn droom dan was.

Het is mijn droom om te schrijven. Als ik dat zeg, dan hoor ik vaak 'maar je schrijft toch al?'. Tot op zekere hoogte is dat waar, want ik schrijf heel wat bij elkaar aan berichten in de blog, kopij voor mijn site(s), lange mails aan vrienden nu en dan, artikelen en columns op andere sites en in een plaatselijke krant...maar ik wil MEER. Ik wil structureel schrijven en dan niet alleen over thuiswerken en moederen (hoewel die onderwerpen me dierbaar zijn en blijven), maar over leven, ziekte en dood. Hoop en wanhoop. Liefde en vriendschap.
Meerdere genres heb ik op het oog, van zelfhulpboeken tot literaire thrillers. Van korte verhalen tot jeugdboeken.
Gisteren had ik het erover met mijn zoon Thomas. 'Ik zou het fijn vinden om niet meer te vertalen', vertelde ik hem. Hij zei heel eigenwijs 'Tja, ik moet ook elke dag naar school. Je moet een plan maken en elke zaterdag en zondag schrijven'. Mmmm. Dat zou heel goed de praktijk kunnen worden, maar dat is dan niet zozeer mijn droom. In mijn niet erg realistische droombeelden verdeel ik mijn tijd tussen sporten, schrijven en tijd met vrienden en familie. Verdien ik een aardige boterham met mijn pen. Houd ik lezingen. En houd ik nog tijd over om te genieten van zonnige dagen als deze.