Verandering

Ik heb langer dan gebruikelijk niet geschreven in mijn blog, ik was te druk bezig met leven. Of met overleven, het is maar hoe je het bekijkt.
Het is me de laatste tijd steeds duidelijker dat ik veranderingen moet doorvoeren in mijn leven. Tamelijk ingrijpende veranderingen.
Het huis waarin ik woon is een huis waar ik aan gehecht ben geraakt, al kocht ik het zonder veel emotie. Ik woonde toen in Gent en heb via de site van Funda (die toen anders heette, maar dit terzijde) gezocht naar iets dat ruim genoeg was en dat handig was gelegen (niet te ver van het station, de stad, mijn familie, het strand...). Het hele koopproces heb ik uit handen gegeven, en dan bedoel ik volledig. Zelfs het tekenen van de koopakte heb ik via een machtiging aan mijn moeder en stiefvader over gelaten, die dag was ik zelf aan het tolken op een conferentie in Brussel.
Dat ik ooit zo verknocht zou raken aan het huis had ik niet gedacht. Het was volledig uitgewoond, er woonden indertijd iets van 11 huurders in...jonge studenten waarschijnlijk. In de loop der jaren zijn er behoorlijk wat dingen aan het huis gedaan, maar er is nog steeds veel werk aan de winkel. Dit begint aan me te knagen. Nou ja, knagen is een eufemisme. Ik ervaar het zo langamerhand als een loden last. Zo'n oud huis is heerlijk, maar dan zijn twee rechterhanden welkom. Of een man. Of bij voorkeur een man met twee rechterhanden. Zo'n man heb ik niet voorhanden.
Nog los daarvan merk ik dat ik een bepaalde grens heb bereikt. Dit geef ik met enige tegenzin toe, want ik beschouw het als falen. En falen, daar houd ik niet van. Fulltime moederen, fulltime werken, schrijven, het huis opknappen...het lukt me niet, zo eenvoudig is het. Something's gotta give.
Er zijn, me dunkt, een paar opties:
* De eerste is om mijn schrijfaspiraties op te geven. Maar dit beschouw ik eigenlijk niet als optie. Het laatste wat ik wil is een verbitterde vrouw worden die altijd blijft denken aan wat ze niet heeft geprobeerd. We hebben alleen maar één leven (althans, dat geloof ik), dus laten we dat zo goed mogelijk leven.
* Optie twee is om een bankoverval te plegen. Ook dat lijkt me geen goed plan.
* De derde optie is mijn huis verkopen en een kleiner huis kopen. Dat kost enige moeite, niet alleen de verhuizing zelf, maar ook het uitzoeken van alle financiële ins en outs. Toch heb ik, en dat zal jullie niet verbazen, optie drie gekozen.
Een verandering brengt onrust met zich mee. En niet alleen bij de persoon die de verandering moet doorvoeren. Dus het zijn roerige tijden waarin de emoties hoog oplopen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het in orde komt. Ik heb goede moed en ik heb goede vrienden. Ik heb familie die van me houdt, ik heb een oplossingsgerichte manier van denken. Alles sal reg kom.