Rustig geluk

Het was zo'n weekend waarin we op een rustige manier gelukkig waren, Thomas en ik. Veel binnen gezeten, heel veel, de wereld een beetje buiten sluitend. De gordijnen deels gesloten. Gefilterd licht. De geluiden van de stad verstomd.

Hij was lekker bezig met zijn nieuwe elektrische gitaar en ik hield me bezig (nee, dit is geen grapje) met Russisch vennootschapsrecht in verband met een nieuwe klus. Buiten was het grijs, maar helder. Om de paar uur zette ik een stap buiten de deur met de twee puppies, Spike en Laïka. Korte, verkwikkende wandelingen, waarna ik me weer in huis terugtrok, Thomas steeds in de buurt.

Bij de sfeer van dit weekend moest ik denken aan iets dat Scott Fitzgerald eens schreef: "one of those moments that at the time seem a mere point between past and future happiness, but which in retrospect turn out to have been happiness itself."