verbouwing

Eens in de zoveel tijd is het zover. Een verbouwing dient zich aan. Aan dit oude huis moet nog heel veel gebeuren maar er is ook veel gedaan. Desgewenst kan ik tal van verbouwingshorror stories opdissen: zoals die winter dat Thomas en ik het zonder achtergevel stelden (er hing wel een zeil), of de keer dat een vierjarige Thomas gortdroog opmerkte: 'het raam naar het balkon staat open en er is geen balkon meer'. Of die herfst waarin ik 's nachts -als ik in het donker naar de wc ging- op stanley mesjes trapte die waren blijven liggen. Verbouwingen hebben iets dubbels: enerzijds brengen ze ontwrichting en ongemak met zich mee. Weg vaste kaders en routine. Anderzijds betekenen ze (als het goed is tenminste) vooruitgang en verbetering.

Deze keer laat ik mijn keuken verbouwen en heb ik te maken met een heel professioneel en goed georganiseerd bedrijf. Zalig is dat! Er was van tevoren alle tijd voor besprekingen van alle wensen en aandachtspunten. Een paar weken vóór de verbouwing kreeg ik verhuisdozen te leen zodat ik de boel leeg kon halen en nu ze zijn begonnen ben ik ook heel tevreden. Ze hebben een soort muur gemaakt zodat zij hun werk ongestoord kunnen doen en het stof niet het hele huis binnenwaait. Momenteel kook ik (nou ja, koken...) in de badkamer boven en Thomas en ik ontbijten in mijn slaapkamer en eten 's avonds(wat normaal nooit mag)in de zitkamer voor de televisie. Thomas is flexibel en past zich snel aan een nieuwe situatie aan. Ons eerste ontbijtje in mijn slaapkamer voelde wat onwennig aan, maar ook wel leuk "spannend, mam, net een verhuizing" zei Thom.

Sinds kort coach ik mezelf en ben nu van plan om kritisch te kijken naar wat ik nodig heb en wat niet want als ik zie hoe weinig een mens nodig heeft en hoeveel spullen ik heb, dan stel ik me daar wel vragen bij. Wordt vervolgd.