dinsdag 8 november 2011

Met kinderen groeien, Myla & Jon Kabat-Zinn


De laatste weken verheugde ik me elke dag opnieuw op het moment dat ik naar bed kon gaan. Dat was namelijk ook het moment waarop ik bovenstaand boek ter hand nam.

Het is geschreven door het echtpaar Kabat-Zinn: ze nemen elk een aantal hoofdstukken voor hun rekening. Het is een boek dat hetzelfde weldadige gevoel teweeg brengt als een warm bad. Een boek met anecdotes uit het leven van Myla en John zelf maar ook citaten van Rilke, Yeats en T.S. Eliot. Centraal staan begrippen als bewust opvoeden, open staan voor de behoeften van je kind en regelmatig de tijd nemen om even stil te staan, al is het maar gedurende één of twee minuten. Ontsnappen aan de waan van de dag. Jezelf bijven. Bij jezelf blijven, zodat je ook als ouder veel kunt betekenen.

Met een zwaar gemoed las ik de volgende passage:
'Maar als wij er, gewoon als experiment, voor kiezen om ons juist op dat moment waarop wij er het minst toe geneigd gevend tegenover onze kinderen te zijn, en ons niet in onszelf terugtrekken of ons afsluiten, maar onszelf volledig beschikbaar maken en ofwel onze kinderen bereidwillig bezighouden ofwel hun aandacht vriendelijk ergens anders op richten, als dat mogelijk is, dan ontdekken wij misschien dat er een hele wereld voor hen en voor ons opengaat, een gemeenschappelijke wereld, die wij achteraf niet hadden willen missen, niet hadden kunnen voorspellen, en die misschien belangrijker voor ons zou kunnen zijn dan al het andere dat wij hadden kunnen doen-ondanks onze vermoeidheid, ondanks hoe druk wij het dachten te hebben, ondanks onze vermeende tijdnood.'

Wat heb ik vaak kansen laten liggen om er werkelijk te zijn voor mijn zoon. Financiële perikelen, toestanden in de vriendenkring, spoedvertalingen en huishoudelijke klussen namen me nogal eens in beslag.
Een dieptepunt van een jaar of tien geleden komt in me op. Thomas liet me een tekening zien terwijl ik aan de computer zat. Heel vluchtig keek ik op en mompelde iets als "o, wat mooi". Zijn reactie? "Je keek niet eens."

Gelukkig blijkt uit dit boek dat elke dag weer kansen biedt op een nieuwe start.

Het boek heb ik inmiddels uit, maar de lessen draag ik met me mee.

3 opmerkingen:

Niels zei

mooi zoals jij dat omschrijft! als lezer voelt het zoals het is. al ben ik dan meer een uit-niet-werk-papa.

Catherine zei

Je gevoel herken ik ook.

Els zei

O, dat gevoel ken ik..maar ik ben er zeker van dat je evenzoveel kans net niét hebt laten liggen. En niet zult laten liggen, lieve ploetermoeder x