Beelden en woorden

Beeld hierboven: gisteren ging ik door weer en wind naar Hilversum voor een tolkopdracht. Dit mooie beeld trok mijn aandacht...

Een groot deel van de tijd ben ik met woorden bezig. Mijn dagen, avonden en soms ook nachten worden gevuld met woorden die ik lees, opschrijf, opzoek, uit mijn hoofd leer en vertaal. Ik kan vrolijk worden van de klank van bepaalde woorden en ik kan wakker liggen van netelige spellingskwesties zoals de beructhe tussen-en.

Wel heb ik gemerkt dat ik door de jaren heen steeds meer 'in mijn hoofd' ging zitten, terwijl een mens veel meer is dan alleen een hoofd.

Al een tijdje ben ik bewuster om me heen gaan kijken, op bescheiden schaal gaan tekenen, schilderen en fotograferen. Woorden vullen elkaar perfect aan: waar woorden tekort schieten spreken beelden boekdelen en waar beelden ontbreken kunnen woorden soelaas bieden.

Mijn tip voor elke thuiswerkmama die heel sterk op 1 ding is gericht is dan ook: neem ook tijd voor het omgekeerde. Ben je, bijvoorbeeld, de hele dag bezig met het ontwerpen van kinderkleding, rust dan 's avonds uit door een boek te lezen, zit je de hele dag aan de computer voor je werk, las dan in het weekend een computervrije dag in en trek het bos in voor een wandeling.

Business as usual

Nederlandse versie

Het leven van een thuiswerkmama biedt volop afwisseling. Je zet je eigen koffie, repareert je eigen computer en probeert nog geld te verdienen ook. Die variatie is mij zeer dierbaar, elke dag is weer anders, elke week heeft nieuwe uitdagingen. Vanmiddag kan ik me richten op mijn 'core business': juridisch vertalen. Er wordt zelden enthousiast gereageerd op het bericht 'ik ben juridisch vertaler'. Wel integendeel. Ik herinner me dat er zelfs iemand uitriep 'wat lijkt dat me saai!'. Nota bene zelf een vertaalster, maar dan van kinderboeken. Toch is mijn werk allesbehalve saai. Er gaan hele werelden schuil achter de dossiers op mijn bureau. Vol spanning en intriges, bloed, zweet en tranen. Ik duik er maar weer in...

Leermomenten

Ik ben al een jaar of 5 thuiswerkmoeder. Men zou kunnen denken dat ik inmiddels alle valkuilen weet te omzeilen. De werkelijkheid is helaas een tikje genuanceerder. De scheiding tussen werk en privé blijft bijvoorbeeld nu en dan problemen geven. Vorige week woensdag was zo'n situatie. Woensdag is officieel mijn vrije dag. Nu kan ik me voorstellen dat het voor opdrachtgevers ondoenlijk is om van elke freelancer precies bij te houden op welke dagen hij of zij werkt. Dus vrije dag of geen vrije dag, ik word op woensdag regelmatig gebeld. Dat gebeurde afgelopen woensdag ook, aan het einde van de middag, terwijl ik door een samenloop van omstandigheden vijf kinderen om me heen had, in leeftijd variërend van 2 tot 12. Het telefoontje betrof een nieuwe vertaalaanvraag. Een vertaling die haast had. Ik probeerde het nog kordaat en zei dat ik de volgende ochtend vanaf 8.30 beschikbaar was voor overleg. Het mocht niet baten. Toen heb ik een fout gemaakt, ik heb me laten opjagen. Heb de opdracht aangenomen. Toen ik de volgende dag besefte dat ik de klus niet naar behoren kon klaren binnen de gegeven tijd was het te laat voor overleg. Op zulke momenten wil ik het liefste de schuld bij de ander zoeken. Want die ander heeft toch onmogelijke eisen? Maar mijn stiefvader merkte fijntjes op: "de schuld ligt primair bij jou. Je had de opdracht niet moeten aannemen, je had je ook niet mogen laten opjagen." Tja. Het vervelende is dat dit hele incident had kunnen worden voorkomen als ik een aparte zakenlijn had. Het is nauwelijks te bevatten, ik raad elke startende thuiswerkmama aan om een apart zakelijk telefoonnummer te nemen, maar zelf heb ik dit nog altijd niet geregeld, terwijl ik met mijn ISDN-centrale sowieso recht heb op meerdere nummers. Ik kan me nog herinneren dat de man van KPN me vroeg of ik een apart nummer wilde voor mijn werk en dat ik uitriep: "maar meneer, mijn werk en ik zijn...één". De man bleef er bijna in.
Nu, jaren later, heb ik af en toe spijt van die beslissing, maar op de een of andere manier kan ik me er maar niet toe zetten dit euvel te verhelpen. Maar ik blijf een ander aanraden om werk en privé-nummers te scheiden, onder het motto: "do as I say, don't do as I do."

Dagboek van een ploetermoeder

17 November 2007

Laat ik 1 ding vooropstellen. Ik ben dolgelukkig dat ik moeder ben. En van werken houd ik ook. Ook het feit dat ik eigen baas ben vind ik heerlijk. Als iemand me vraagt of het een goed idee is om thuiswerkmama te worden zeg ik volmondig 'ja', want heel dikwijls heb je als thuiswerkmama het beste van 2 werelden. Je krijgt (bijna) alles mee van de ontwikkeling van je kind en je kunt ook jezelf verder ontwikkelen. Er zijn alleen van die dagen waarop het een uitdaging is om je gevoel voor humor te bewaren. Vandaag is één van die dagen: de combinatie van enkele factoren drijft me over de stressgrens heen. Zo is er een spoedklus die maandagochtend af moet, mijn computer doet niet wat ik wil en morgen staat in het teken van een kinderfeestje met een stuk of zeventien kinderen. Dus ik zet me schrap, dat wordt weer een nachtje weinig slapen. Part of the deal.

Slapen doe ik wel als ik dood ben.

Thuiswerkmama Anne-Marijn