Kindertaal

Vandaag vertoef ik op 'kids planet' zoals ik dat pleeg te noemen en dat vind ik heerlijk. Overigens kan ik ook volop genieten van de dagen waarop ik veel tijd en energie aan mijn werk besteed, het is juist die afwisseling die het leven van een (thuis)werkende moeder zo aangenaam kan maken...

Hoe het ook zij, zo dadelijk komen Lara en Julie. Een tweejarige tweeling. Tweelingen fascineren me op de een of andere manier. Zo is de vader van mijn Thomas deel van een tweeling en mijn beste vriendin ook.

Grappig om te constateren is het verschil tussen Lara en Julie op het gebied van taal. Ze praten allebei heel goed, maar bij Julie zijn het hele zinnen, met een werkwoord: 'Waar is ie nou?', 'Wat is er nou?', 'Waar is ze nou?', 'Niet doen, Ajajijn' enz. Bij Lara gaat het veeleer om korte en krachtige boodschappen, zonder enig gebruik van werkwoorden. 'bang!', 'boos!', 'mooi', 'spook', 'honger'.
Het uiteindelijke resultaat is vaak hetzelfde, want de dames weten heel goed aan te geven wat ze willen. Maar wel elk op hun eigen manier.

En zo is het leven. Ieder zijn eigen wijsheid, ieder zijn eigen pad en ieder zijn eigen taal.