Soetaan

Soetaan. Het is alweer zo'n 22 jaar geleden dat hij gestorven is. Hij is al even lang dood als hij geleefd heeft. Ik denk nog dikwijls aan hem. Die mooie aristocratische kop van hem. Het pezige lichaam. De melodie in zijn stem. Zijn buien. Geliefd was hij, talentvol, intens. Soetaan. Omdat de herinnering steeds vager wordt heb ik onlangs een portret van hem gemaakt (zie foto). Met dank aan Victor Hoefnagels van galeriepiedaterre.nl. Soetaan. Nu nog, na meer dan twintig jaar, ben ik af en toe boos op hem. Op zo'n mooie lentedag als dit bijvoorbeeld. Dan denk ik 'was toch gebleven.' Natuurlijk leeft hij voort in de herinneringen die we aan hem koesteren. 'Six lieues sous terre, tu n'es pas mort' zoals Brel zong over een overleden vriend.