Mijn zeepaardje

Thomas is er niet, hij is naar Parijs. Sinds maandag. Opeens heb ik veel meer tijd voor mezelf, voor mijn werk, voor het huis en voor andere dingen. Maar het huis is zo leeg, zo stil. Ik mis hem en denk veel aan een vriendin van me die haar dochter dikwijls moet missen. Thomas belt dagelijks, dat vind ik soms lastig, ik heb dan liever even helemaal geen contact. Time out. Maar dat kan ik hem moeilijk zeggen, als hij met zijn opgewonden stemmetje vertelt over de Notre Dame, Montmartre, de Eiffel toren...

Soms noem ik Thomas 'mijn zeepaardje'. Morgen, morgen komt mijn zeepaardje terug.