Apparatuurstress

Dinsdagavond had ik vergadering op de school van Thomas: www.wereldwijzer.com.

Het is mijn goede gewoonte (schreef ze bescheiden) om de notulen meteen dezelfde avond uit te werken. Dan staat de vergadering nog vers in mijn geheugen. Toen ik dat afgelopen dinsdag wilde doen weigerde het toetsenbord resoluut dienst. Ik heb zo'n mooi draadloos ding, zowat het enige strakke en moderne in dit hele huis. Voor het verwisselen van de batterijen moet je echter bij voorkeur ingenieur zijn. Wat ik ook probeerde, het lukte niet. Er werden gebruiksaanwijzigingen uit laden opgediept, IT-adepten opgebeld (één ervan antwoordde 'mij is het ook niet gelukt, ik heb het ding uit woede in 2 stukken gebroken en werk nu met een oud ding uit de jaren 80'), er werd driftig op tal van knoppen gedrukt, maar niets hielp.

Op zulke momenten besef je hoe afhankelijk je bent van de techniek. Want ik kon niets intypen (ook niet mijn wachtwoord), dus ik kwam mijn PC hoegenaamd niet 'in'. Dus mails checken, Internet bankieren, laat staan een verslag schrijven of een vertaling maken...het kon allemaal even niet.

Gelukkig heb ik hier in de straat een goede vriend en goede buur, Koen Veenhuizen. Hij toonde zich bereid om me te helpen. Niet voor het eerst en vermoedelijk ook niet voor het laatst. Hoe hij het elke keer flikt weet ik niet, maar hij kreeg het wel voor elkaar. En binnen tien minuten. Een verademing, al voelde ik het stressniveau stijgen toen ik zag dat er 101 e-maiberichten waren. Er zijn van die dagen...