Ploetervaders

Ploetervaders. Ze bestaan, dit vermoedde ik al. Ik zie ze zelfs regelmatig. Ik heb namelijk een werkplek aan het raam en als ik een concentratiedip heb (wat nogal eens gebeurt) staar ik naar buiten, de wijde wereld in. De laatste jaren zie ik steeds vaker vaders met kinderen in de bakfiets of met een wandelwagen. Overigens zien ze er zelden echt uit als ploetervaders, ze komen vaak opvallend ontspannen over. Meer ontspannen dan de moeders die ik voorbij zie komen, maar dit terzijde.

De tijdschriften over moederschap schieten als paddestoelen uit de grond. Kek mama, Viva mama, Tijd voor mama enz. De schappen liggen vol. Aan boeken over moederschap ook geen gebrek, zo constateerde ik ook vandaag toen ik in het prachtige pand van Selexyz in Den Haag mijn heil zocht.

Maar waarom laten vaders zo weinig van zich horen? Of laten ze wel van zich horen en luister ik niet? Hoe het ook zij, gisteren kocht ik de NRC.Next omdat op de voorpagina een ploetervader prominent stond afgebeeld, zijn gezicht vol met plakkertjes van de Family Survival Planner. Gisteravond heb ik in bad met plezier het artikel gelezen van de hand van Arjen Fortuin. En vond daarin de bevestiging van iets dat werd gezegd tijdens een televisie-avond over mannen en vrouwen, onlangs: dat de gelijkenissen tussen vrouwen en mannen veel groter zijn dan de verschillen.