maandag 16 maart 2009

Afstandsbedieningsstress

Consumenten schijn je in soorten te kunnen verdelen: je hebt pioniers, die meteen meegaan met de nieuwste ontwikkelingen,hierna komt de groep die even wacht tot de ergste kinderziekten voorbij zijn en dan zijn er nog twee groepen als ik me niet vergis en als laatste heb je een ouderwetse, behoudende groep die zich vastklampt aan oude technologie tot het echt niet meer kan.
Tot die laatste categorie behoor ik. Zo neem ik nog steeds -ik geef het met tegenzin toe-films en series op. Met een videorecorder, niet met een DVD-recorder(die geloof ik alweer is ingehaald door Blu-ray).
In de loop der jaren heb ik heel wat videorecorders versleten. Toen ik in Gent studeerde was ik verslaafd aan de soap 'The Bold and the Beautiful'. Heel eigenaardig want als ik er nu een blik op werp word ik al misselijk. Maar goed, in die dagen stond de Bold and the Beautiful (ook nog eens in het Frans nagesynchroniseerd) voor ontspanning. Toen mijn videorecorder het begaf nadat ik een band van vier uur met the Bold & the Beautiful-afleveringen had gevuld kwam de man van de winkel nauwelijks meer bij. "Ik zou ook kapot gaan aan vier uur van die serie" hinnikte hij. De tweede videorecorder hield het lang uit, een jaar of vijf, maar op een slechte dag weigerde ook dit toestel dienst. Vrienden die kwamen kijken mompelden dingen als "volgens mij is het iets met de tracking. Ja, ik weet het bijna zeker, de tracking." Nee, daar had ik wat aan. Toen deed ik het een tijdje zonder in de eerste jaren dat ik weer in Den Haag woonde. Zaterdag was toen mijn televisie-dag (en is dat trouwens nog steeds). Toen mijn Finse vriendin Kirsti me voor een etentje uitnodigde op zaterdagavond loog ik schaamteloos "lief aanbod maar weet je, ik ben een beetje...een beetje...down, ik wil niemand zien, je kent het gevoel, je bent immers Fins en in jullie donkere dagen zijn jullie...". Ze onderbrak me "jij bent helemaal niet down, maar er is natuurlijk Inspector Morse. Ik neem het wel voor je op!".
Ik besloot een TV met videorecorder te kopen. Het ding staat er nog steeds maar na zeven jaar trouwe dienst (van de Teletubbies naar Huis Anubis, van Morse naar Lewis)
begaf niet de recorder zelf het, maar de afstandsbediening. Laat ik die net nodig hebben voor het opnemen.
Goede vriend Joost kwam heel lief met een videorecorder aanzetten maar die had noch afstandsbediening noch gebruiksaanwijzing. Ideaal als je gewoon banden wilt afspelen, zoals de meerderheid doet, maar niet bruikbaar voor mij. Teleurstelling! Maar ik gaf het toestel aan mijn zusje Florine.
Mijn probleem zou naar verluidt eenvoudig te verhelpen zijn met een universele afstandsbediening. Om deze reden betrad ik enkele weken geleden het voorpoortaal van de hel, nl de Mediamarkt. Die geur! Die onwelwillende mensen! Die verlichting! Maar ja, verder leven zonder werkende videorecorder was ook geen optie. Ik kocht een universele afstandsbediening van Philips, hetzelfde merk als de TV/Videocombinatie. Terwijl ik naar huis liep bedacht ik me tevreden bedacht hoe eenvoudig sommige problemen kunnen worden opgelost. Even later dacht ik daar heel anders over want de afstandsbediening bleek na het instellen van een aantal codes wel te werken voor de televisie, maar niet voor de videorecorder. In een matig humeur keerde ik terug naar de helse winkel. Er werd me geadviseerd om de afstandsbediening van logitech te kopen, die 'iets' duurder was maar die zeker zou werken. Over de andere afstandsbedieningen kon geen zekerheid worden verstrekt. Toen ik de prijs van de logitech-afstandsbediening zag zakte mijn humeur verder. Hoezo, iets duurder? Van dat bedrag zou ik bij de kringloopwinkel een videorecorder en een afstandsbediening kunnen kopen. Ik kocht een andere 'universele' afstandsbediening maar, dit zal niemand verbazen, ook die bleek niet te werken.
Al deze stress had ook een goede kant omdat mijn relativeringsvermogen -dat af en aan aanwezig is zullen we maar zeggen-erdoor werd opgewekt. Want zeg nu zelf, het is pure luxe om je zo druk te kunnen maken om een...afstandsbediening.
Ik besloot de kwestie te laten rusten en kort daarop kreeg ik van vriendin Monique een videorecorder. Met gebruiksaanwijzing. En met een afstandsbediening.
Alles sal reg kom.

Geen opmerkingen: