Over afsprakenstress en mooie teksten

Teleurstellend is het. Ronduit teleurstellend. Dan heb ik het over hoe snel ik het vakantiegevoel laat weg ebben. Afgelopen zondagavond kwam ik terug van twee weken dolce far niente en ik ben weer op het oude vertrouwde stressniveau, het is om moedeloos van te worden. Vandaag voelde ik vooral stress over het feit dat veel van mijn vrienden wilden bijpraten (en ik trouwens ook) en ik afspraken moest 'stapelen', toch niet het ergste dat je kunt bedenken...
Maar er was ook stress over scherpe deadlines, over opdrachten die toch niet doorgingen, over betalingen, over miscommunicatie met vrienden. Ik moest denken aan een zinnetje uit het boek Zen and the art of motorcycle maintenance. Het boek is machtig mooi, het zinnetje op zich banaal. Trouble at school, trouble with your friends, trouble everywhere you turn. Ik heb een goed verbaal geheugen, het is onvoorstelbaar hoeveel dichtregels, songteksten en zinnen uit boeken er in mijn geheugen staan gegrift. Die woorden en zinnen bieden soms troost in barre tijden, soms herkenning, soms afleiding.
Mijn droom is wellicht hoog gegrepen, maar ik hoop ooit een zin te schrijven die bij een ander beklijft. En -want ambities mogen groot zijn- het liefst een zin die beklijft tot na mijn dood. Maar goed, eerst nog even oefenen, me dunkt...