zondag 10 augustus 2008

Annie

Één van de vele manieren om de moed erin te houden in dit leven is...naar inspirerende voorbeelden kijken. Als ik me verdrietig voel omdat ik bang ben dat er nooit iets terecht zal komen van mijn schrijfambities put ik troost uit het feit dat er heel wat schrijvers pas op latere leeftijd zijn gaan schrijven/publiceren.

Wie een nieuw carrièrepad wil inslaan beveel ik overigens Een nieuwe carrière na je vijfendertigse van Marieke Hoogwout van harte aan, bijvoorbeeld te koop bij Selexys, maar dit terzijde.

Er zijn tal van voorbeelden van schrijvers die laat in hun leven zijn begonnen. Één daarvan is Annie M.G. Schmidt. Dat ze niet alleen geestige kinderboeken schreef weet niet iedereen. Ook Annie M.G.Schmidt was 'gelaagd'. Dit gedicht van haar hand laat dat ook duidelijk zien>

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and're muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen...
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Geen opmerkingen: