Thomas en de muizen

Morgen ben ik voornemens de computer niet aan te raken. De ervaring leert weliswaar dat er van dergelijke voornemens in de praktijk weinig tot niets terecht komt, maar voor de zekerheid vandaag twee berichten op deze blog, dan blijf ik mijn gemiddelde van 1 keer bloggen per dag handhaven...

Vandaag viel mijn blik op de stapel huiswerkpapieren op het bureautje van Thomas. Op 1 van die bladen (het stappenplan voor een boekverslag & boekbespreking) was een grote muis getekend. Toen ik Thomas hier naar vroeg zei hij, met een stalen gezicht:"o, die heb ik getekend om je bang te maken, zodat je er niet van alles op gaat schrijven. Het is een anti-mamamuis."
Origineel en doeltreffend.

[Terzijde: heb je een kind dat een boekbespreking moet voorbereiden? Surf dan naar de site van uitgeverij Kluitman www.kluitman.nl voor tips (rechts) of naar www.thuiswerkmamas.nl, rubriek 'kids', downloads rechts]

Thomas en de muizen, they go way back...
Toen Thompie een jaar of drie was kwamen we op een zondag naar beneden. Onder de tafel lag een dode muis. Die had onze kat Moezie neergelegd, bij wijze van cadeautje. Thomas pakte de muis bij zijn staart op en bekeek hem laconiek. "De muis kan niet meer piepen, de muis kan niet meer bijten, de muis is dood" zei hij. Vol afschuw keek ik toe hoe hij de muis in de prullenbak deponeerde.

Een paar jaar later zat Thomas televisie te kijken in het zijkamertje, terwijl ik aan de computer zat te werken. "Mam, een muis!" riep hij, "ja, ja, goede grap" antwoordde ik, tot ik een enorme muis (een soort muis/rat-mutant) het televisiekamertje uit zag schieten. Het dier rende op mijn bureau af en klom er tenslotte op. Omdat ik bang was voor de gevolgen voor mijn broodwinning (wat nou als het diertje de ISDN-kabels zou doorknagen?) heb ik een wrede daad moeten begaan, heb de kat Moezie gehaald en de natuur haar werk laten doen.
Daaarna was de muis dood.

En sindsdien hebben de muizen elkaar wellicht verteld "kom daar maar niet, het is er niet pluis" en zijn er geen muizen meer in ons huis.