Spanning als ontspanning

1 van de valkuilen die voor elke thuiswerkmama op de loer liggen is dat je werk en privé voortdurend in elkaar over laat lopen. Als je dat te ver doordrijft verdwijnt het hele concept 'vrije tijd'.
Onlangs zat ik met mijn vriendin Monique te lunchen. Ze had het druk gehad en zei blij: "nu heb ik ook het gevoel dat ik vrije tijd verdien". Zij werkt buitenshuis en bij haar is de scheiding werk en privé duidelijker dan in mijn geval, maar ik vond het wel een leuke opmerking.
Sinds kort houd ik een soort logboek bij van mijn werk en ook ik kom nu regelmatig tot de slotsom "nu heb ik wel wat vrije tijd verdiend."
Als het geen bittere noodzaak is werk ik in de avonden en weekends niet meer aan vertaalopdrachten. De weekends zijn voor Thomas en voor mijn 'vrije werk'. Met dat laatste bedoel ik schrijven, mijn sites en blogs bijwerken en dergelijke.
Een andere vorm van ontspanning zoek ik in het kijken naar detectiveseries op televsie. Daar sta ik niet alleen in. De Belgische zender Canvas formuleert het mooi 'een portie spanning als ontspanning'. Uit onderzoek is gebleken dat het lezen van detectiveboeken dan wel het kijken naar detectiveseries louterend werkt voor mensen die aan angsten en depressies lijden. Dat kan ik me goed voorstellen, omdat het een veilige manier is om je angsten onder ogen te zien.
En pas als je iets onder ogen ziet, kun je weer verder.
Dit weekend kon ik mijn lol op: gisteren een nieuwe spannende serie van Nederlandse bodem "Deadline" (een woord waarbij ik altijd aan mijn juridische vertaalklussen denk, maar dit geheel terzijde), de onvolprezen Zweedse 'Wallander' en vanavond kan ik me verheugen op de Messiah op BBC. Het leven is zo gek nog niet.