Opvoeden is afscheid nemen / Het mama masterplan

In het boek 'Het mama masterplan' van Christine Pannebakker (waar ik razend enthousiast over ben, ik kan elke moeder aanraden om het boek aan te schaffen, in de boekwinkel of via haar site http://www.hetmamamasterplan.nl/) las ik over een moeder die in haar agenda had geschreven 'Behandel je kinderen alsof het bezoekers zijn die weer weg gaan, want dat zijn ze.' Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik dit las.

Opvoeden is loslaten, opvoeden is afscheid nemen. Thomas is tien en bivakkeert nog in het grensgebied tussen kind en (pre)puber. Het ene moment is hij nog kinderlijk onschuldig en zeer aanhankelijk, het andere moment vang ik een glimp op van de tiener die hij straks misschien zal zijn (tikje baldadig en onverschillig). Hoewel ik naar overbezorgdheid neig, laat ik hem beetje bij beetje los. Het zijn kleine stapjes elke keer. Zo mag hij af en toe alleen naar school op de fiets. Toegegeven, de school is zowat bij ons in de straat, maar toch...
Laatst werd het me vreemd te moede toen ik Thomas vanuit mijn werkkamer aan de straatkant nakeek, ik zag hem braaf naar links kijken en naar rechts en weer naar links, waarna hij aan een rustig tempo wegfietste. Uit het oog, niet uit het hart wel te verstaan!

Een vriendin van mij heeft een zoon van elf. Ook zij ervaart deze periode als een mooi tussengebied. Toen haar zoon laatst zelf van school terug kwam was zij ook ontroerd toen zij het tuinhekje hoorde klapperen. Daar komt hij!

Opvoeden is loslaten, opvoeden is afscheid nemen. Maar gelukkig is het net als met ouder worden: het gaat geleidelijk.