zaterdag 12 januari 2008

Voornemens

Ik was voornemens om een goed onderbouwd verhaal te schrijven over goede voornemens. Inspiratie was een artikel van Roos Vonk in Intermediair. Maar ik ben de Intermediair alweer kwijt en heb nu oook geen tijd om lang aan de PC te zitten, het leven roept.

Dus ik maak me er makkelijk van af, met een gedicht (bron: Harley-Davidson, manager magazin 6/98) uit het boek HAAST JE LANGZAAM van Seiwert (aanrader!).

ALS

Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik veel meer fouten maken.
Ik zou me ontspannen.
Ik zou veel gekker doen dan in dit leven.
Ik zou maar weinig weten, maar dat zou ik serieus nemen.
Ik zou meer risico's nemen.
Ik zou meer gaan reizen.
Ik zou meer bergen beklimmen, door meer rivieren zwemmen
en meer zonsondergangen aanschouwen.
Ik zou meer ijs eten en minder sla eten.
Ik zou meer echte en minder ingebeelde problemen hebben.
Je moet wel weten dat ik een van die mensen ben ,
die altijd vooruitziend en verstandig leven,
uur na uur, dag na dag.
Natuurlijk waren er heerlijke momenten,
en als ik nog eens zou mogen leven,
dan had ik meer van die momenten.
Eigenlijk zou ik alleen nog maar van zulke momenten hebben.
Alleen mooie momenten, het ene na het andere.
Als ik mijn leven mocht overdoen,
zou ik bij het eerste sprankje voorjaar barrevoets gaan lopen
tot diep in het najaar.
Veel dingen zou ik laten voor wat ze zijn.
Ik zou meer in de achtbaan gaan.
Ik zou vaker in de zon liggen.

woensdag 9 januari 2008

Video jug

NEDERLANDS
Van een goede vriendin, Jet Gerla, kreeg ik onlangs een leuke link doorgestuurd:
http://www.videojug.com/
Een entertainende site, neem eens een kijkje!

maandag 7 januari 2008

Leven & dood

Ik loop achter de feiten aan. Niet dat dat iets nieuws is, overigens...Gisteren kwam ik pas toe aan het lezen van het Kerstnummer van weekblad Elsevier (waar mijn vader, Rik Kuethe, voor schrijft en waarop ik geabonneerd ben). Daarin stond o.a. een interessant interview met psychiater Irvin Yalom. Één van de onderwerpen die werden besproken was...de dood. Een onderwerp dat mij, zeker de laatste tijd, veel bezig houdt. En daarin ben ik allicht de enige niet. Ik ben bang voor de dood. Ook daarin vermoed ik dat ik niet de enige ben. Maar er is, aldus Yalom, wel wat aan die angst te doen. Ten eerste: hoe moeilijk het ook is, kijk die angst in de ogen. Dit is bijna net zo lastig als in de zon staren (vandaar de titel van het komende boek van Yalom, dat over dit thema handelt: staring at the sun). Besef dat leven en dood één onlosmakelijk geheel zijn. Haal alles uit het leven wat erin zin: doe wat je kunt in de tijd die je rest, om rustig te kunnen sterven. Deed me trouwens denken aan een tekst van Bukowski, in Factotum, met een negatievere strekking , maar hetzelfde einde 'so that there is nothing left for death to take away / zodat er niets meer over is voor de dood.'
Ik ga het proberen.

zondag 6 januari 2008

Zwarte sneeuw

NEDERLANDS
Een paar dagen geleden maakte ik een zwarte dag mee als thuiswerkmama. Ik stelde vast dat een opdrachtgever weer eens laat was met betalen. Opeens werd het me te machtig en voelde het kostwinnerschap als een molensteen om mijn nek. Machteloos, wanhopig en woedend kan ik ervan worden als ik binnen 2 dagen een vertaling moet verzorgen, maar 2 maanden later het geld nog niet op mijn rekening bijgeschreven zie. Gelukkig zijn niet al mijn opdrachtgevers laat met betalen, maar voor de tweede keer in relatief korte tijd zit ik ongelooflijk krap bij kas. En deze keer ligt het echt niet aan overmatig spenderen of te laat declareren van mijn kant (wat in het verleden wel gebeurd is). Dit deprimeerde me onlangs zodanig dat ik midden op de dag mijn bed in ben gedoken, ik wilde de wereld buiten sluiten, wegduiken onder de dekens. Niet vechten, maar vluchten. Ook heb ik -triest dieptepunt- in overleg met Thomas geld uit zijn spaarpot geleend om boodschappen te doen. Ik moest lachen door mijn tranen toen hij in alle ernst vroeg: 'mam, is dit kindermishandeling?'. Zwarte sneeuw. Ploeteren (ben niet voor niets een ploetermoeder).
Maar kinderen helpen je om te relativeren. Toen ik jammerde 'ik kan er niet meer tegen', zei Thomas 'het is je taak als moeder om er tegen te kunnen.' Juist. Gisteren zag ik een dierbare vriendin weer op een feestje. En toen ik terug kwam zag ik dat de oppas een hele stapel koekjes en chocoladerepen voor me had achtergelaten 'voor het nieuwe jaar'. Count your blessings, not your troubles.