Internationale Vrouwendag / Alles is liefde

Vandaag is het Internationale Vrouwendag, dat was jullie vast niet ontgaan. Binnen een paar generaties is er enorm veel veranderd. In de generatie van mijn grootouders was het normaal dat de vrouw-als ze überhaupt werkte- daar meteen mee ophield na haar huwelijk of, uiterlijk, na de geboorte van het eerste kind. Er was een traditionele, vastomlijnde rolverdeling, waarin de man de kost verdiende en de vrouw zorgde voor de kinderen en het huishouden.
Nu zie ik steeds vaker vaders met hun kinderen (op straat, in de supermarkt,bij het kindertheater enz, een ware plaag, grapje)en de arbeidsparticipatie van vrouwen is hoog in Nederland.

Of vrouwen het gemakkelijker hebben dan vroeger weet ik niet zo zeker. De keuzevrijheid is zo groot, het is soms moeilijk om die weelde te dragen. Dat weet ik uit eigen ervaring en ik zie het om me heen.

Daarom ben ik blij met boeken als 'Fulltime moederen, de andere carrière', van Marian Bont en Lya Limberger. Terminologie blijft een heikel punt, want ook moeders die werken voelen zich uiteraard fulltime moeder. Maar goed, de terminologie even terzijde latend, het boek gaat over vrouwen die zich geheel aan de kinderen wijden. Uit eigen keuze. Een keuze waar naar mijn gevoel te weinig respect voor bestaat.

Zelf ben ik absoluut een werkende moeder. Ik stop heel wat uren & heel wat energie in het verdienen van de kost. En trouwens ook in projecten die vooralsnog weinig opleveren, maar die me voldoening schenken. Maar ik ben wel veranderd ten opzichte van de vrouw die ik vroeger was. Ooit -niet zo heel lang geleden- was ik sterk op 'productie' gericht, had een arbeidsethos om u tegen te zeggen. Zoveel woorden vertalen, zoveel omzet maken, zoveel functies in besturen vervullen. Het moest allemaal 'nuttig' zijn. En meetbaar, tastbaar. Toch was ik niet volledig gelukkig. Geleidelijk aan bood het leven me kansen om mijn prioriteiten te herzien. Gezondheidsperikelen hebben één groot voordeel: je wordt op jezelf teruggeworpen (al had ik veel steun van mensen om me heen, hoor!)en keert terug naar de essentie. Wat me ook hielp was een radioprogramma op France Inter (die parel van de Westerse beschaving). Een wat oudere psychiater werd door een journalist ondervraagd. De man had weinig gepubliceerd. De journalist bombardeerde hem met stekeligheden, zoal "u laat weinig achter". De man diende hem van repliek: "wat ik aan liefde en aandacht geef aan mijn cliënten, dat laat ik na. Dat beschouw ik als zeer waardevol."

Dat zette me aan het denken. Ik ben dol op kinderen. Heel erg dol. Sinds een tijdje komt er elke week een tweejarige tweeling op bezoek. Niet dat ze het thuis niet goed hebben, integendeel, ze hebben buitengewoon lieve en toegewijde ouders. Maar die ouders moeten ook wel eens iets doen (klussen, werken enz) en dat is nagenoeg onmogelijk met dat olijke duo in de buurt. De liefde die ik die kinderen geef (en ik krijg trouwens minstens even veel liefde van ze terug, dus volledig altruïstisch is het niet) is niet tastbaar, maar is wel waardevol, een troostende gedachte.

Alles is liefde.

Persbericht van: Haarloopbaan.nl

Haarloopbaan.nl - Loopbaan informatie voor vrouwen

Roggel - Vrouwen met vragen over hun loopbaan kunnen terecht op Haarloopbaan.nl. Op deze website vinden vrouwen herkenbare onderwerpen, waar veel vrouwen tegenaan lopen op de arbeidsmarkt. Via Haarloopbaan.nl is het nu mogelijk om reactie te plaatsen en aanvullingen te schrijven wat kan leiden tot een levendige discussie.

Het doel van haarloopbaan.nl is om vrouwen, ongeacht leeftijd, opleiding nivo of het aantal uren dat ze buitenhuis werken, bij elkaar te brengen en informatie uit te laten wisselen over opleiding, carrière en werk. Daarnaast werkt Haarloopbaan samen met de Nationale vacaturebank en zal de website continu doorontwikkeld worden met input van de bezoeksters.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met

http://www.haarloopbaan.nl

T.a.v. Jozet Tomassen

(0) 475-440739

info@haarloopbaan.nl

Anton, Tobie en Burny

Momenteel ben ik bezig met het schrijven van een kinderverhaal. Nou ja, bezig is een rekbaar begrip. Ik ben er vooral in mijn hoofd mee bezig, het verhaal zelf ligt al een tijdje in de kast. Het gaat over de vriendschap tussen een dakloze man een tienjarige jongen. De man heet Anton. Heb hem beschreven aan bevriende illustratrice Gurli Feilberg (www.Feilberg.nl),die meteen een prachtige tekening voor me maakte.
De laatste tijd zie ik in het echten leven steeds vaker 'een Anton'. Dit is op zich weinig verwonderlijk,want het is ook door de ontmoeting met een dakloze man dat ik überhaupt op het idee ben gekomen. Toch voelt het nu vreemd. Laatst liep ik langs ijssalon Florenzia en zag een fiets staan met propvolle plastic tassen die aan het stuur bungelden. En binnen zat Anton. Dikke jas, lange baard, tikje rood aangelopen gezicht. Afgelopen zondag zat hij te slapen op een bankje waar ik langs liep. En gisteren stond hij de daklozenkrant te verkopen. Anton, binnenkort kom ik naar je toe, beloofd.

In de tussentijd blijf ik bezig met kinderverhalen, maar dan op een meer passieve wijze. Zo vind ik het heerlijk om kinderverhalen te lezen. Inspireend. Motiverend. Balsem voor mijn gewonde ziel. Onlangs genoten van de jeugdroman 'Tobie Lolness op de vlucht' van Timothée de Fombelle, in een prachtige vertaling van mijn vriendin & collega Eef Gratama. Een boek dat naar verluidt ook Harry Potter-lezers sterk kan bekoren. Het is weliswaar heel anders, maar bezit ook een enorme gelaagdheid, is spannend, beeldend en origineel.

Momenteel lees ik met veel plezier een oud kinderboekje van Burny Bos: Zand op je boterham, met tekeningen van Jan Jutte, over de vriendsdchap tussen twee jonge kinderen, Henkie en Elsje. Met mooie vondsten.
Een citaat:
"Was dat gisteren? vraagt Henkie.
Nee.
Vader schudt zijn hoofd.
Dat is heel lang geleden.
Eergisteren? Nog veel langer geleden.
Een heleboel gisteren achter elkaar."

Kort maar krachtig, TV-West, Anita Janssen

Ook vandaag is het afwisseling troef. Vanochtend in alle vroegte gewerkt aan de 'promotie' van mijn thuiswerkmamasite. Want een leuke site neerzetten is één ding, zorgen dat er mensen naar toe komen is weer iets anders. Een aangename, maar tijdrovende bezigheid.

Verder is Anita Janssen, verslaggever van TV-West, op bezoek geweest. Een veelzijdige en capabele tante. Meer weten over Anita? Zie de sites
http://www.super-q.nl, http://www.dagaia.com en http://www.peperenzouttv.nl

Er komt een kort item over Thomas en mij (in het kader van internationale vrouwendag), in principe morgen 6 maart op TV-West vanaf vijf uur en anders vrijdag 7maart.

De lentezon lonkt, ik ga er weer vandoor. But I'll be back...is het niet vandaag, dan wel morgen. Of overmorgen.

Coaching / Monique / Caroline

De laatste tijd hoor ik via een dierbare vriendin het een en ander over coachen en wat daarbij zoal komt kijken. Zij is momenteel hard bezig met een studie en het is interessant om vanaf de zijlijn af en toe mee te mogen kijken en luisteren.

Het lijkt me buitengewoon waardevol om mensen via coaching te helpen. Het lijkt me bovendien buitengewoon lastig. Maar dat zijn de dingen die het leven interessant maken, dingen die moeiljk en belangrijk zijn tegelijk...

In dit opzicht kan ik elke vrouw die worstelt met de combinatie werk en privé aanraden om eens een kijkje te nemen op de site van de CIC Company:
http://www.cicompany.nl van Caroline Serré. Zij heeft een speciaal coachingprogramma ontwikkeld om bij te dragen aan de balans tussen moeder zijn en carrière maken.
Door tijd te nemen voor jezelf, door jezelf een goed gesprek met een coach te gunnen kun je ontdekken wat je valkuilen zijn, maar ook waar je kracht ligt. Coachingsessies zijn een manier om dingen te verhelderen en concreet te maken.

Toen ik een jaar of vijf geleden alweer enorm in de knoop zat met de combinatie werk en carrière en doodvermoeid maar vooral ook doodongelukkig rondliep, had ik wel zo'n coach kunnen gebruiken. Inmiddels heb ik mijn weg gelukkig gevonden, maar ik kan me goed voorstellen dat er tal van vrouwen zijn die behoefte hebben aan coaching op dit zeer belangrijke gebied!

De beloofde informatie over THUIS van ANITA KAUSHAL, eventueel te bestellen via Bol, zie link hieronder

Thuis
Kaushal, A.

THUIS

Vrijdag was ik met Thomas in het Haagse stadscentrum. Deze keer besloot ik me aan zijn tempo aan te passen. Gevolg is dat we uren in 1 winkel doorbrachten. Nu was dit bepaaald geen straf want het ging om boekhandel Selexys Verwijs in de Passage en als er één plek is waar ik me als een vis in het water voel dan is het daar wel. Prachtige ruimte, ruim assortiment en de mogelijkheid om tussen de bedrijven door te genieten van koffie, bagels en andere versnaperingen. "Meer moet dat niet zijn" zouden mijn Belgische vrienden zeggen.

We gingen naar huis met twee boeken, Thomas met een boek over surfen en ik met een boek over de combinatie woninginrichting en kinderen opvoeden, twee thema's die me enorm interesseren en die ik zowat voor het eerst gecombineerd zie (overigens ben ik zo iemand die passieve interesse heeft in woninginrichting, ik kijk heel graag naar mooie interieurs maar bij mij thuis ziet het eruit alsof ik in een verhuizing zit). Het boek heet THUIS (oorspronkelijke titel: HOME) en is van de hand van Anita Kaushal.

Als ik terug ben zal ik de gegevens weergeven, maar nu ga ik mijn huis uit, naar buiten, naar de Zandvlakte. Het is de laatste zondag van de voorjaarsvakantie en het mag dan thuis wel aangenaam zijn, de buitenlucht lonkt.

Tot later.