Pascal Mercier

Een paar zomers geleden las ik Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier. Een heerlijk boek, vond ik. Uitstekend geschreven, intelligent en van een traagheid die me aan Javier Marias deed denken.

Aanrader.

Hieronder citeer ik een passage:

"Het is een vergissing te denken dat in een leven de beslissende momenten waarop de vertrouwde richting voor altijd verandert, vol luide en felle dramatiek moeten zijn en gepaard gaan met hevige gemoedsaandoeningen. Dat is een kitscherig sprookje waarmee dronken journalisten, op aandacht beluste filmregisseurs en schrijvers in wier hoofd het eruitziet als in een roddeblaadje, de wereld hebben opgescheept. De waarheid is, dat de dramatiek van een het hele leven bepalende ervaring er vaak een is van een ongelooflijk milde soort. Die heeft zo weinig gemeen met een knal, een steekvlam en een vulkaanuitbarsting, dat de ervaring meestal niet wordt geregistreerd op het moment dat zij wordt ondergaan. Als een ervaring haar revolutionaire gevolgen ontplooit en ertoe aanzet dat een leven in een geheel nieuw licht wordt gedompeld en een totaal nieuwe melodie krijgt, dan doet ze dat geruisloos, en in die schitterende geruisloosheid ligt haar bijzondere adel."

Geluk

Over geluk is al ontzettend veel geschreven (toegegeven, over ongelukkig zijn nog veel meer!), maar dit is en blijft een inspirerend thema.

Daarom geef ik jullie graag de volgende link door, een tip die ik overigens weer kreeg van uitgever Marieke Hoogwout van Reunion:
Iemand die zelf ook geluk uitstraalt. En ik kan het weten want ik heb haar een aantal keer mogen ontmoeten.

De link is naar het project van Gretchen Rubin:


Daarnet wierp ik een blik op en vond meteen handige tips over het belang van goede nachtrust, bijvoorbeeld, en over de waarde van het zetten van kleine stappen.

Ook Loesje schrijft over geluk. "Geluk is een richting, geen punt."

Graag zou ik hier van alles aan willen toevoegen, maar dan kom ik in de knel met de tijd. En dat geluk ook een kwestie is van je grenzen kennen, je prioriteiten stellen en zuinig zijn op je energie...dat heb ik de afgelopen jaren wel geleerd. Beter laat dan nooit....

Tegendraads

Toen ik veertig werd (al 2 jaar geleden,horreur...) sprak mijn moeder me toe tijdens een etentje met de familie. "Je bent altijd heel erg eh...je eigen weg gegaan. Je keerde vanaf dag één je kont tegen de krib." Daarna volgden er liefdevolle woorden over dichtbij jezelf staan, intens leven en veel geven...

Mijn moeder heeft helemaal gelijk. Voor mij is het bevrijdend om de dingen op een eigenwijze manier te doen. Wel een kind, geen man. Wel een ruim huis, geen luxe. Wel hard werken, maar niet voor een baas. Ook kleine tegendraadse gebaren kunnen me opvrolijken. Zo ben ik de dag uiterst braaf begonnen: vroeg op, stevig ontbijt, Thomas voorzien van gezond eten in zijn broodtrommel en wat kleingeld voor de kantine en me daarna vol overgave -ik stond er zelf van te kijken-gestort op de boekhouding. Daar staat tegenover dat ik een zak Engels drop heb genuttigd bij wijze van lunch, eindeloos heb lopen kletsen met mijn loodgieter en midden op deze grauwe dinsdagmiddag een heerlijk warm bad heb genomen, onder het genot van zoethoutthee en de muziek van Leonard Cohen. Hoezo, ploetermoeder?

Mijn tips van de week voor mensen die last hebben van een dipje wegens het grauwe winterweer:
-Doe alsof het zomer is, al was het maar in de keuken...maak gazpacho als vooraf en maak een ovenschotel met sardientjes, tomaat en citroen.
-Trek iets aan in een kleur die je normaal nooit draagt.
-Bel een oude vriend of vriendin die je al in geen weken/maanden of zelfs jaren hebt gesproken. Of neem juist contact op met een nieuwe kennis met wie het klikt.

En eentje die ik van Anna Johnson heb, in haar strijd tegen slonzigheid:
-Geniet van je uiterlijk, wees zichtbaar. Probeer een nieuwe kleur lippenstift uit of experimenteer met accessoires.

Vóór je het weet zijn de winterblues verleden tijd.

Troostende letters

Thomas heeft een boekenkast om trots op te zijn. Althans, dat is mijn mening. Naast de klassiekers uit mijn eigen jeugd (van Tom Sawyer tot Pietje Bell, van Annie M.G tot Astrid Lindgren, van Jan Terlouw tot Paul Biegel)bezit hij boeken van Toon Tellegen, Koos Meinderts en Paul van Loon. De hele reeks van Harry Potter. Spannende boeken van eigen bodem (Carry Slee) en uit het buitenland (Horowitz).Stripverhalen plenty, van Suske & Wiske tot Kuifje. Ook zelfhulpboeken ontbreken niet in zijn collectie en zelfs ik kijk likkebaardend naar zijn boeken over manga's tekenen, surfen, zeilen en wat dies meer zij. Prachtige uitgaven.

Helaas valt liefde voor boeken niet af te dwingen. Al meer dan eens gaf Thom me te kennen dat hij niet zo dol is op boeken. Gelukkig zijn er uitzonderingen. Elke week gaan we een keer samen naar de bibliotheek (de grote openbare bibliotheek van Den Haag, aan het Spui)en dan slagen we altijd. Zo heeft hij daar laatst boeken over de eerste wereldoorlog geleend (een passie van zijn vader) en is hij een trouw bezoeker van de muziekafdeling.

Zelf put ik al zo lang ik me kan herinneren plezier uit boeken. En niet alleen plezier maar ook inspiratie, herkenning, afleiding en kennis. In mijn vriendenkring -en dan met name bij de vrienden van een jongere generatie- zie ik de liefde voor boeken gestaag afnemen. Ze vinden boeken wat duur, onhandig om in huis te hebben (ze nemen veel plaats in, trekken stof aan, zijn zwaar om te tillen). Veel jonge mensen vinden dat ze alles toch wel op Internet kunnen vinden. Ik geef toe dat het wat heeft, die minimalistische en frisse interieurs. Een stuk leger en overzichtelijker dan bij mij. Maar voorlopig blijf ik boeken koesteren en op dagen zoals deze (buiten is het koud en onbehaaglijk, Thomas is naar een vriendje en het is stil in huis) is het heerlijk om me in andere werelden te kunnen verdiepen, vanuit een hoekje op de bank.