Notariële akten

Het is zaterdag en ik breng een aanzienlijk deel van de dag door in mijn werkkamer. Dat hoort er nou eenmaal bij als zzp-er en er staat heel wat tegenover. Vrijheid voornamelijk. Vandaag houd ik me bezig met het vertalen van een notariële akte van verdeling. 'Wat lijkt dat me saai!' is een veel gehoorde reactie. Dat zoiets saai lijkt kan ik me voorstellen. De waarheid is genuanceerder. Want die notariële aktes gaan over mensen die dood gaan en iets nalaten. Over waar mensen gaan wonen en met wie. Over huwelijken die worden gesloten en soms ook ontbonden. Kortom, die aktes gaan over het leven zelf. Er gaan hele werelden schuil achter deze juridische documenten. Saai? Beslist niet!

Soetaan

Soetaan. Het is alweer zo'n 22 jaar geleden dat hij gestorven is. Hij is al even lang dood als hij geleefd heeft. Ik denk nog dikwijls aan hem. Die mooie aristocratische kop van hem. Het pezige lichaam. De melodie in zijn stem. Zijn buien. Geliefd was hij, talentvol, intens. Soetaan. Omdat de herinnering steeds vager wordt heb ik onlangs een portret van hem gemaakt (zie foto). Met dank aan Victor Hoefnagels van galeriepiedaterre.nl. Soetaan. Nu nog, na meer dan twintig jaar, ben ik af en toe boos op hem. Op zo'n mooie lentedag als dit bijvoorbeeld. Dan denk ik 'was toch gebleven.' Natuurlijk leeft hij voort in de herinneringen die we aan hem koesteren. 'Six lieues sous terre, tu n'es pas mort' zoals Brel zong over een overleden vriend.