Waar rook is, is vuur / National Smoke Detector Day

Tja, ik zou het kunnen hebben over de leuke, licht chaotische dagen die ik zojuist in Parijs doorbracht bij vriendin Martine en haar vier dochters. Over het feit dat ik tegen mijn principes in naar Euro Disney ben geweest en het nog leuk vond ook. Over hoe mooi ik die stad vind, hoe thuis ik me er voel, hoe ik geniet van de klanken van de Franse taal. Over hoe grappig het is om met Thomas eens in een andere omgeving te vertoeven. Over hoe leuk het is om vriendschappen te onderhouden. Over van alles en nog wat zou ik kunnen vertellen, maar dat ga ik niet doen.

Vandaag wil ik het hebben over iets heel basaals: rookmelders. Het is vandaag nationale rookmelddag. Nee, dit is geen grapje. Met rookmelders kun je op een efficiënte (en goedkope) wijze zorgen voor meer veiligheid in huis. Want bij een brand komen mensen meestal om door inhalatie van de gifitige rook. Wie op tijd gewaarschuwd wordt, maakt een goede kans om tijdig weg te komen. Ik dacht dat ik goed uitgerust was, want ik heb vier rookmelders in huis, maar laatst zei mijn loodgieter dat ik eigenlijk in elke ruimte ook een koolmonoxidemelder zou moeten plaatsen omdat ik nog oude geisers en kachels in huis heb. Let daar dus ook op, indien van toepassing. Verder is het belangrijk om regelmatig te checken of de batterijen het nog doen. En nog een tip: zorg dat je een (of meer) blusdekens in huis hebt.

Ga naar www.rookmelders.nu voor meer informatie.

Zelf heb ik iets akeligs meegemaakt met een geiser,die nota bene enkele weken daarvoor was 'nagekeken'. Hij bleek te lekken en op een ochtend hoorde ik een sissend geluid en zag ik dat de vlam geel was. Pas toen mijn rookmelder op tilt sloeg durfde ik het aan om hulp van de brandweer in te roepen en draaide ik de gaskraan uit. De geiser is uitgebrand, maar Thomas en ik waren op tijd buiten. Dat gun ik ieder ander!

Over God en Julian Barnes

"Ik geloof niet in God, maar ik mis Hem wel." Julian Barnes.

Station

Eerder vandaag bracht ik Thomas en Spike (één van de puppies) naar het station. Hij is samen met een vriendin en haar zoon naar Parijs vertrokken met de Thalys. Dinsdag reis ook ik die kant op.

Raar zoals dat gaat, wegens oververmoeidheid van ondergetekende ontbrak het de laatste tijd niet aan irritaties tussen moeder en zoon. Het leek me eigenlijk best lekker om een twee dagen voor mezelf te hebben, al zal ik die werkend doorbrengen. Ronduit onredelijk was ik en ergerde me aan zowat alles. O, wat is mijn jongen toch traag. Chaotisch. Verstrooid. De irritatie was overigens wederzijds ("mam, doe toch niet zo gestresst, wees eens positief").

Maar jeetje, wat had ik een enorm brok in mijn keel toen mijn jochie de trein in zag lopen in zijn rode jasje met Spike in zijn armen. Zoef, weg was hij. Ik bleef nog een beetje hangen op het station, dronk een kop koffie terwijl ik wezenloos voor me uit staarde, liep van Hollands Spoor naar mijn huis in het Zeeheldenkwartier, kwam onderweg een vriend tegen (nog een kop koffie, een praatje....) en kwam pas een tweetal uur later thuis. De brok in mijn keel zat er nog. Maar ook trof ik een SMS-berichtje op mijn mobieltje dat thuis in de lader zat 'Mam, I love you, ik mis je, groeten aan Laïka, Thomas'.

[N.v.d.r: Laïka is de andere pup]

En nu zit ik aan mijn bureau en heb in één uur al meer kunnen doen dan ik normaal op de hele zondagmiddag kan doen, maar verheug me op dinsdag, want dan ga ik naar het station. Op weg naar dat ventje dat, om met Sylvia Witteman te spreken, 'een mengeling van wrevel en redeloze liefde' opwekt.