Denkend aan Scott Turow

Vorige week moest ik voor het eerst in 7 jaar in een hotel overnachten voor mijn werk als congrestolk. Nou ja, moest...ik had voor het eerst in al die jaren weer een klus aangenomen waarbij ik van huis weg moest blijven, al was het dan slechts voor één nacht. Dat ik dit al die tijd heb gelaten heeft een goede reden: ik vond het belangrijk om veel tijd met Thomas door te brengen, om er eenvoudigweg te zijn. Dat deed ik niet alleen voor hem, maar net zo goed voor mezelf. Ik vind het leuk om de mijlpalen in zijn leven mee te maken, om zijn schoolvriendjes te kennen. De hele rimram. Toen hij klein was waren er periodes dat ik meerdere nachten per week weg was en dat heb ik als heel akelig ervaren. Ik was het toen helemaal eens met Scott Turow, die in één van zijn legal thrillers de eenzaamheid van een hotelkamer beschreef: "There is no place as lonely as a hotel room at ten o'clock in the evening, when you are there because of your work. Trading your life for money."

Maar tijden veranderen. Ik wil er nog steeds heel graag zijn, maar het hoeft niet meer 24 uur per dag, 7 dagen per week te zijn. Het krampachtige is eraf. Af en toe zal ik opdrachten buitenshuis verrichten, als ik maar een goede oplossing heb voor Thomas en als het de moeite waard is. Zo zat ik dus laatst in de trein naar het Zuiden van het land. Een vermoeiende tijd achter de rug met veel akkefietjes met Thomas en een enorm hoge werkdruk. Lastige combinatie. Terwijl ik in de trein zat en mijn werk nog moest beginnen dacht ik al aan het moment waarop ik de deur van de hotelkamer achter me zou sluiten. Trading my life for money. Ik keek er stiekem al een beetje naar uit.