Het gelukkige eenoudergezin

Vorige zomer was ik in Zwitserland en in de Oekraïne. Deze zomer blijf ik in Den Haag en heeft de vakantie een eigen hap-snap karakter: een paar uur naar het strand met mijn tienerzoon, een excursie naar een landgoed met familie, een bezoek aan een museum. Bevalt prima.

Als onderdeel van de vakantie in eigen stad trakteer ik mezelf regelmatig op sushi en glossy tijdschriften (als ik zo doorga wordt deze zogenaamde low budget zomer nog een kostbare aangelegenheid). Zo kocht ik onlangs de RED van augustus. Daarin stond een hartverwarmend interview met journaliste Agnes Hofman die al heel jong moeder werd (van, dit kan geen toeval zijn, een Thomas)en die in haar eentje voor haar zoon zorgt. Zij is co-auteur van het handboek 'Het gelukkige eenoudergezin'. Haar verhaal heb ik met veel plezier gelezen. Single ouderschap heeft maar al te vaak iets tobberigs. Ik maak me ook vaak schuldig aan gemopper en gepieker. Hofman legt de nadruk op wat wel kan, niet op wat niet kan. Ze richt zich op kansen, niet op bedreigingen. Op plezier, niet op pijn. Ik ben ruim 12 jaar ouder dan zij maar ik kan veel van haar leren.