Moederliefde

Gisteravond heb ik op televisie de film 'A girl like me' gezien. De film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Fantastische acteerprestaties van o.a. J D Pardo.

Al op jonge leeftijd had Eddie meer belangstelling voor kleding, haar en make-up dan voor autootjes. Op een gegeven moment verschijnt een stralende Eddie (een jaar of zes) op een familiefeest in een lichtroze jurk. De strenge katholieke familie reageert geschokt. Sylvia, de moeder van Eddie, haast zich met haar zoon naar een andere kamer. Ook in de periode erna is het duidelijk dat de moeder worstelt met het 'anders' zijn van haar zoon/dochter. Hoe ze zich daar over heen zet is ronduit bewonderenswaardig te noemen. Onvoorwaardelijke liefde, dat had zij haar kind te bieden. Eddie ontwikkelt de vrouwelijke kant van haar persoonlijkheid steeds sterker, laat zich Gwen noemen en krijgt zelfs een vriendje. Het verhaal krijgt een tragische wending als Gwen in de val wordt gelokt door een jaloerse vrouw en in de handen valt van vier mannen die louter walging en agressie voelen jegens Gwen. Ze wordt geboeid, urenlang geslagen en gewurgd, 17 jaar oud.

Na het overlijden van Gwen is haar moeder, Sylvia Guerrero,zich gaan inzetten voor de rechten van transgender-kinderen. Ze probeert ervoor te zorgen dat andere kinderen niet hetzelfde tragische lot ondergaan als haar kind. Ook heeft ze postuum de naam van haar dochter laten veranderen van Eddie naar Gwen. Moederliefde, een intenser gevoel bestaat er volgens mij niet.