Schrijven / Gedicht van Tadeusz Rozewicz

Dit is mijn 99ste bericht. Bijna dagelijks schrijven blijkt nog niet mee te vallen. En dan te bedenken dat mijn berichten vaak kort zijn en ook nog eens grotendeels bestaan uit citaten. Het is bijna ontmoedigend. Bijna, maar niet helemaal. Want, deo volente, komt het honderdste bericht er ook wel...

En intussen neem ik weer mijn toevlucht tot de tekst van een ander, in casu Tadeusz Rózewicz.

IK SCHREEF

IK SCHREEF
EEN OGENBLIK LANG OF EEN UUR
EEN AVOND EEN NACHT
IK WERD KWAAD
IK BEEFDE OF ZAT
ZWIJGEND NAAST MIJZELF
MIJN OGEN VOL TRANEN
IK HAD AL DIE TIJD GESCHREVEN
TOT IK PLOTSELING MERKTE
GEEN PEN IN MIJN HAND.