Aan huis gebonden doch niet gekluisterd

Er is een tijd geweest waarin ik overwoog mijn thuiswerkmamasite uit de ether te halen. Ik had last van de 7 year-itch: werken vanuit huis voelde enige tijd ondankbaar aan. Het heeft geen glamour,kan in het ergste geval zeer saai zijn of zeer afmattend en mensen denken ook nog eens dat je niet 'echt' werkt.

Hoe hinderlijk het bovenstaande ook is...ik zou het echt niet willen missen. Het is een enorme luxe om in je eigen sfeer je werkzaamheden te mogen verrichten. Mijn werkkamer is ronduit zalig te noemen en biedt plaats aan rijen woordenboeken en een snelle computer maar ook aan foto's en kindertekeningen van Thomas. Regelmatig kruipt de zilvergrijze poes Tofu op mijn schoot als ik aan het werk ben, ook ligt ze niet zelden te slapen op het kopieerapparaat. Regelmatig zijn er kleine onderbrekingen in mijn werkkamer, bijvoorbeeld als Thomas vroeger thuis is dan voorzien (les uitgevallen) en aankondigt dat hij met een paar vriendjes 'mega-veel' tosti's gaat maken. Toegegeven, het heeft lang geduurd maar ik kan nu heel makkelijk schakelen tussen werk en privé.

Wat wel essentieel is (daar kan ik niet genoeg op hameren): zorg als thuiswerker dat je regelmatig contact hebt met vakgenoten. En niet alleen via de mail!
Al tien jaar ben ik lid van een netwerk van vrouwelijke vertalers en tolken. Om de twee maanden is er een vergadering. Na een avondje met leuke collega-vertalers en tolken ga ik altijd weer met frisse moed aan de slag. Want computers en thuiswerkplekken zijn heerlijk, maar mensen hebben elkaar wel nodig. Zo eenvoudig is het.