Ouder, maar niet wijzer

Dat de jaren op meedogenloze wijze voortschrijden, daar ben ik me scherp van bewust. Flauwe grapjes worden me niet bespaard. Zo vroeg Thomas laatst: "Ben je van ijzer?". Hij wachtte het antwoord niet af maar zei, gierend van de lach, "want je bent wel een oude tang." Niet bijster origineel en niet erg vleiend, maar toch moest ik glimlachen om de pret die hij had. Ook vind ik -dit is bijna taboe in deze maatschappij-ouder worden niet zo erg. Natuurlijk is het op fysiek vlak niet altijd even aangenaam: grijze haren, rimpels, stramme ledematen, wie zit daar nou op te wachten? De jaren hebben me echter ook heel veel gebracht: rust (alles is relatief...), bijvoorbeeld. Mildheid. Acceptatie. De scherpe kantjes van het leven zijn verdwenen en harde lijnen zijn vervangen door zachtere contouren. En dan heb ik het nog niet gehad over de mogelijkheid om, louter vanwege je leeftijd, jongere mensen ongevraagd van tal van adviezen te voorzien. Eerlijk is eerlijk, ik haal uit die optie alles wat er in zit en ga nogal ver in het geven van tips, het preken, het vingertje opheffen...Toen ik net moeder was hoopte ik dat ik mijn zoon Thomas zou kunnen behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt. Inmiddels weet ik wel beter maar gooi ik het -tamelijk onlogisch-over een andere boeg en probeer iedereen te behoeden voor de vergissingen die ik beging. Daar heb ik, dat laat zich raden, zowat een dagtaak aan.
Onlangs tolkte ik voor een jonge professional die een huis kocht. Ik was als tolk aanwezig bij het passeren van de akte van levering en hypotheek. De man was strak in het pak gestoken, werkte bij een internationale organisatie en was een kleine 20 jaar jonger dan ik. Toen de formaliteiten bij de notaris achter de rug waren liepen we samen een stukje op. Hij vertrouwde me toe dat hij stijf stond van de stress, dat hij de verhuizing had moeten uitstellen wegens een belangrijke rechtszaak en dat hij allicht weinig van het huis zou genieten van de teoekomst "I'm always on the road for my work.".
Daar diende zich een kans aan, dat voelde ik. Terwijl ik de jonge man streng aankeek zei ik "We'll be dead for a long time so best enjoy life while you can." Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. "I hope to be around for a long time still and, to be frank, I do enjoy my work."
Haastig nam ik afscheid, het schaamrood op de kaken.