Demonen

Het is niet zonder reden dat ik dit blog de titel 'dagboek van een ploetermoeder' heb meegegeven. Natuurlijk bekt het lekker, maar er zit ook een kern van waarheid in.

Dat ik mijn leven als een worsteling ervaar is voor een deel te wijten aan mijn eigen piekervermogen. Dat vermogen is aanzienlijk. Piekeren, malen, het niet kunnen loslaten van angsten...dit alles kost enorm veel energie. Tussen de 10 en 100 keer per dag zie ik mijn zoon onder de tram komen, van de trap kukelen, ontvoerd worden en ga zo maar door. Wat mezelf betreft ben ik vooral bang voor ziekte en deze angst ervaar ik ook als het om familieleden en andere dierbaren gaat. Onder deze omstandigheden is het niet zo vreemd dat ik het leven als ploeteren ervaar want al deze akelige gedachten slurpen energie. Energie die ik volop nodig heb als werkende alleenstaande moeder. Ik heb dan ook onlangs het besluit genomen er wat aan te doen en ben nu in groepstherapie (mijn leven is veranderd in een Woody Allen-film!). Ik ben nog maar net begonnen maar het doet me goed.

Omdat taal 'mijn ding' is zoek ik ook steun in mooie teksten, gedichten, liedjes, citaten. Zo ook in het zeer bekende 'serenity prayer':


God, grant me serenity to accept the things I can not change

Courage to change the things I can

And wisdom to know the difference.