Strijd tegen de spullen

Al zo lang ik me kan herinneren voer ik een strijd tegen de spullen. De spullen zijn aan de winnende hand.

Om de zoveel tijd verdiep ik me in methoden om het tij te keren en de chaos de baas te worden. Zo kwam ik onlangs ook op de site
en las ik het boekje over opruimen van Jessica de Jong. Hierin schrijft ze: "Om de chaos onder controle te krijgen is het belangrijk dat de definitie van rommel duidelijk is." Aye, there's the rub. Als ik een lege eierdoos in handen heb doe ik niet wat de meeste mensen om me heen doen: hem naar de papierbak brengen of meteen de vuilnisbak in kieperen. Nee, ik bewaar hem met de gedachte: heel handig als isolatiemateriaal, of om zaadjes in te laten ontkiemen (as if...), om maar te zwijgen over de vele mogelijkheden om er mee te knutselen met kleine kinderen. Thomas is iets netter, heeft een vrij strakke smaak en ditto kamer. Ook hij kan echter maar moeilijk van dingen afscheid nemen. Toen hij een jaar of 8 was heeft hij ooit twee dagen niet tegen me gesproken omdat ik een envelopje had weggegooid. Let wel, het was een lege envelop waar ik ook niets op stond geschreven. Een wit standaardexexemplaar. Er had verjaardagsgeld in gezeten, dat wel. Dat was niet de oorzaak van de verontwaardiging die Thomas voelde, bleek na navraag. "Mam, ik was zo aan dat envelopje gehecht, het lag er al zo lang."

Vermoedelijk zal het zo blijven gaan dat mensen die voor het eerst bij ons thuis komen vragen: 'Net verhuisd?', 'nee', 'aan het verbouwen?', 'beslist niet', 'o'.