Afscheid van G

In de supermarkt om de hoek kwam ik vriendin L tegen. Ze vertelde me dat G, een gemeenschappelijke vriend, onlangs is overleden. Het is alweer jaren geleden dat ik G voor het laatst zag maar ik zou hem kunnen tekenen. Een tengere gestalte, bruine pretoogjes, een intelligente blik. Toen Thomas nog heel klein was betekende hij veel voor me omdat zijn dochter en mijn zoon zo lief samen speelden. Het was een goed mens. Ik herinner me dat hij een keer onverwacht op de stoep stond met maar liefst vier rookmelders: "Mag ik die even installeren voor je? Dat zou me rust geven". Hij maakte zich zelden druk, behalve als het ging om administratieve perikelen. Als de jaarafrekening van Eneco weer van geen kanten klopte vertrouwde zijn vrouw K me toe "his hands were shaking".

We hebben heel wat avonden met elkaar doorgebracht. Nu niet meer. Hij was al een tijdje ernstig ziek maar je hoopt dan altijd op een wonder. Ik denk aan zijn gezin, zijn familieleden, zijn vrienden maar vooral aan hem. Veel te vroeg weggeroepen.

Friendship zo stelt Graham Greene is something in the soul.

Meer dan ooit hoop ik dat het waar is, dat wat zoveel mensen denken, dat onze ziel blijft voortleven, zodat ik nog telepathisch contact met hem kan maken en hem kan vertellen wat hij voor zijn vrienden betekent.