Kinderhandjes

Afgelopen woensdag waren Julie en Lara er weer: een olijke tweeling, twee jaar oud.
Hardleers als ik ben dacht ik optimistisch dat het wel zou lukken om mijn blogs in hun aanwezigheid bij te werken, het gaat immers om een werkje van nog geen tien minuten. Dat had ik verkeerd ingeschat, en niet zo'n beetje ook.

Knarsetandend zat ik aan mijn bureau, terwijl de twee dametjes een drukte van jewelste maakten! De een riep boos 'AJAJIJN' en de ander 'ALALIJN' (want Anne-Marijn uitspreken is gewoonweg geen doen als je twee bent), terwijl ze stampvoetend de werkkamer onveilig maakten. Toen dit niet het gewenste resultaat hadden gingen ze aan de slag met de printer/scan/kopieermachine. Tot mijn afgrijzen zag ik dat ze de opdracht hadden gegeven om mijn paspoort -dat nog op de glasplaat lag, omdat ik het voor een opdrachtgever moest kopiëren- 56 keer te kopiëren.
Allerlei vervelende meldingen verschenen daarna, zoals 'papierstoring', 'papier verwijderen', 'nieuw papier invoeren', 'tonerniveau laag'. Zucht. Maar ik heb tenminste 56 kopietjes van mijn paspoort, je weet nooit waar dat goed voor is, ahum.
Overigens bleef het hier niet bij, toen ze merkten welke aantrekkingskracht het apparaat op me uitoefende gingen ze zich daarop afreageren (and can you blame them?) en haalden het ding zowaar uit elkaar! Mijn handige vriendin Martine moest er vandaag nog aan te pas komen, want ik kreeg de boel niet meer in orde.
Kortom, hardleers of niet hardleers, ik zal moeten inzien dat ik niets kan doen als zij er zijn en daar dan van genieten. Wordt vervolgd.