Bloemen en bijtjes

Herkennen jullie dat, het gevoel dat de tijd voorbij raast, dat de tijd je door de vingers glipt?
Ik herinner me nog zo goed hoe het voelde om Thomas aan de borst te leggen (nu heb ik ook erg lang borstvoeding gegeven, maar toch...)en onlangs kwamen Thomas en ik ook over borsten te spreken, maar in een totaal ander verband.
De jongen heeft een bloedmooi vriendinnetje, een echte vamp. De jongen begint ook wat te 'puberen': dwarse buien, brutale opmerkingen...Het was al bij al hoog tijd voor een gesprek over de bloemen en de bijen. Ook een goede vriendin had me dit geadviseerd. Ik vond het deels ongemakkelijk, deels heel dierbaar om met hem over dit onderwerp te spreken. Ik vind het zo belangrijk om hem duidelijk te maken dat sex niet iets vies is, niet iets om je over te schamen, maar juist iets om het leven te vieren.
Vaak denk ik dat onze generatie opvoeders veel steken laat vallen. Kinderen worden mateloos verwend & hebben inspraak in alles, ook lang vóór ze rijp zijn om echt te kiezen. Maar dat er gewoon over de lichamelijke liefde kan worden gesproken, dat beschouw ik als vooruitgang.