ouder worden is leuk

Ouder worden staat niet alleen voor ledematen die stram worden, kilo's die eraan vliegen, rimpels die verschijnen en kansen die verdwijnen.

Ouder worden heeft ook tal van voordelen vind ik. Je kent jezelf beter, je weet wat belangrijk is en wat niet, je geeft minder om uiterlijkheden.

Ooit las ik in een interview met werkende moeders een eenvoudige maar rake zin 'Aan het einde van mijn leven wil ik kunnen zeggen dat ik heb genoten van de dagen zoals ze waren.' Die zin is blijven hangen en vormt de laatste tijd een leitmotiv voor hoe ik de dagen doorbreng. Mijn ambitie brandt op een lager pitje, maar is niet gedoofd. Mijn bijna ziekelijke neiging om elke dag allerlei 'nuttigs' te doen is minder geworden, een verademing. De afgelopen week was Thomas vrij en kon ik gelukkig ook eens vrij nemen. Wat was het heerlijk om de computer onaangeroerd te kunnen laten en niet te worden geregeerd door deadlines, werkschema's en to do-lists. In zulke situaties sla ik nogal eens door naar de andere kant (geen werk? Nou, dan kunnen er wel 10 kinderen over de vloer komen en verf ik drie kamers in een andere kleur) maar nu niet. Er was gelukkig wel bezoek, maar niet in overweldigende hoeveelheden. Ik heb geen enkele kamer een andere kleur gegeven maar heb wel heel veel geschilderd. Voor mezelf. Want dat voor jezelf zorgen mag (en zelfs moet), daar kom ik steeds meer achter. Beter laat dan nooit.

En nu, op mijn 41ste, voel ik me voor het eerst in lange tijd zowaar...sereen.

Voor zolang het duurt natuurlijk.