het leven van een ZZPer

In de Pers las ik een artikel over zzp'ers die een vaste baan de rug toekeerden en vol enthousiasme aan de slag gingen als ZZP'er, om vervolgens te constateren dat het aantal opdrachten tegenviel, de onzekerheid te groot was en het leven van een ZZP'er niet over rozen gaat. Hieruit volgde dan de beslissing om weer een vaste baan te nemen.
"Beter in loondienst en lekker uit eten dan zelfstandig verhongeren" geeft Nico Schouten, voorzitter van de vereniging voor ZZP'ers aan. Daar valt weinig tegen in te brengen. Natuurlijk wil ik niemand een hongerbestaan aanraden, maar ik zou mensen wel adviseren om eerst andere scenario's te onderzoeken, zeker als je bewust hebt gekozen voor een leven als freelancer. Zo bieden crisissen soms ook een kans om jezelf opnieuw uit te vinden, om je diensten of producten af te stemmen op een veranderend economisch klimaat. Zelf tolk ik erg graag bij overdrachten van onroerend goed. Dit gebeurt dan op een notariskantoor en het is leuk, menselijk werk, dat goed te combineren valt met de opvoeding van mijn zoon. Helaas ligt de woningmarkt al een hele tijd 'stil', waardoor ik minder van dit type opdrachten krijg. Wrang genoeg krijg ik dan wel weer meer vertaalwerk inzake faillissementen, om maar een wrang voorbeeld te noemen. Mijn ervaring is dat ik altijd voldoende werk heb, als ik maar inventief ben.

Ik besef dat ik makkelijk praten heb, ik ben al meer dan tien jaar bezig en heb een trouwe klantenkring opgebouwd. In die positie zit lang niet iedereen, daar ben ik me terdege van bewust. Tussenvormen zijn natuurlijk ook een optie: veel van mijn vakgenoten hebben een kleine baan in vaste dienst. Dit biedt zekerheid op het vlak van werk, inkomen en verzekeringen. Daarnaast voeren ze opdrachten uit als ZZPer.
Deze gulden middenweg is misschien een mooi alternatief. Think about it.