Troostende letters

Thomas heeft een boekenkast om trots op te zijn. Althans, dat is mijn mening. Naast de klassiekers uit mijn eigen jeugd (van Tom Sawyer tot Pietje Bell, van Annie M.G tot Astrid Lindgren, van Jan Terlouw tot Paul Biegel)bezit hij boeken van Toon Tellegen, Koos Meinderts en Paul van Loon. De hele reeks van Harry Potter. Spannende boeken van eigen bodem (Carry Slee) en uit het buitenland (Horowitz).Stripverhalen plenty, van Suske & Wiske tot Kuifje. Ook zelfhulpboeken ontbreken niet in zijn collectie en zelfs ik kijk likkebaardend naar zijn boeken over manga's tekenen, surfen, zeilen en wat dies meer zij. Prachtige uitgaven.

Helaas valt liefde voor boeken niet af te dwingen. Al meer dan eens gaf Thom me te kennen dat hij niet zo dol is op boeken. Gelukkig zijn er uitzonderingen. Elke week gaan we een keer samen naar de bibliotheek (de grote openbare bibliotheek van Den Haag, aan het Spui)en dan slagen we altijd. Zo heeft hij daar laatst boeken over de eerste wereldoorlog geleend (een passie van zijn vader) en is hij een trouw bezoeker van de muziekafdeling.

Zelf put ik al zo lang ik me kan herinneren plezier uit boeken. En niet alleen plezier maar ook inspiratie, herkenning, afleiding en kennis. In mijn vriendenkring -en dan met name bij de vrienden van een jongere generatie- zie ik de liefde voor boeken gestaag afnemen. Ze vinden boeken wat duur, onhandig om in huis te hebben (ze nemen veel plaats in, trekken stof aan, zijn zwaar om te tillen). Veel jonge mensen vinden dat ze alles toch wel op Internet kunnen vinden. Ik geef toe dat het wat heeft, die minimalistische en frisse interieurs. Een stuk leger en overzichtelijker dan bij mij. Maar voorlopig blijf ik boeken koesteren en op dagen zoals deze (buiten is het koud en onbehaaglijk, Thomas is naar een vriendje en het is stil in huis) is het heerlijk om me in andere werelden te kunnen verdiepen, vanuit een hoekje op de bank.