Onlangs heb ik voor het eerst linzensoep gemaakt. Het wellen van de linzen vond ik een zalig klusje. Even waande ik me Nigella Lawson, maar dan zonder de verpletterende schoonheid en smetteloze keuken. Ik hield het bij een eenvoudige variant van linzen en bouillon. Bij het nemen van de eerste hap keerde ik terug in de tijd, 31 jaar terug. Op de Franse school aten we dit gerecht regelmatig, rond 12 uur in de kantine. Een smaak kan misschien niet traag zijn maar ik vind dat linzen een zekere traagheid bezitten, je komt er bijna niet doorheen. De smaak is mild, op het flauwe af. Ik herinnerde me plots het witte stokbrood dat we erbij kregen en hoe we piepkleine balletjes van het brood zaten te kneden. Ook de rest kwam terug: het schuiven met stoelen, de karaffen met water, het geroezemoes van stemmen.
Ik ging me meteen afvragen welke smaken zijn ingebed in de toekomstige herinneringen van Thomas. Misschien die van de viskoekjes die ik elke herfst en winter een aantal keer maak met aardappelpuree en zalm of tonijn? Hij vraagt er vaak om, vooral als hij even niet lekker in zijn vel zitten. De textuur en de smaak troosten hem. We lachen ook altijd om hoe ze eruit zien: het worden bij mij niet de droomkoekjes uit kookboeken, vaak wordt het eerder 1 grote viskoek.
In de zomer zijn het vooral koude soepen waar hij van geniet: avocado-koriander-limoen bijvoorbeeld, met die fluweelzachte textuur van avocado en genoeg smaak dankzij de andere ingrediënten. Of de gazpacho die ik in enorme hoeveelheden maak op ware zomerdagen en in plastic flessen giet. Op een extreem warme dag heeft Thomas zo'n hele fles weggewerkt na een intensieve middag skaten.
Dan zijn er nog -of het nou zomer of winter is-de wentelteefjes, ook troosteten bij uitstek. Feesteten is misschien een betere term. Hij eet dit bij mij maar ook bij zijn paps, bij tantes, bij vriendjes. Altijd tijdens vakanties, feestdagen en weekeinden. Brood,ei. Melk, kaneel, vanillesuiker. Met zulke ingrediënten kan het bijna niet mis gaan. Warm eten, zacht eten, eten waar je vrolijk van wordt. Of in zijn geval: vrolijk van blijft.
donderdag 5 mei 2011
De smaak van mijn/zijn herinneringen
op 11:09 Gepost door AM
Labels: thuiswerken, moederschap kouden soepen, linzen, viskoekjes, wentelteefjes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten