Opgeruimd Zamarra

Orde stond lang niet op mijn prioriteitenlijstje. Sterker nog, ik kon intens genieten van een zekere mate van chaos. In de weekenden nam de chaos de vorm aan van een opengeslagen krant op de bank of van een mok met een restje koffie ergens op de grond. Onder werktijd was de chaos nog vele malen erger. De stapels dossiers, vakbladen en administratie namen soms lachwekkende vormen aan.
Naarmate de jaren verstreken kon ik de rommel steeds minder goed aan. Hoe strakker de deadline, hoe minder tijd ik heb om die handige woordenlijst terug te vinden.
Quality time met Thomas wil ik niet verspillen aan het zoeken naar de schaar/de lijm/de nietmachine. Ook mijn esthetische behoeften zijn verschoven. Het geeft me rust als de tafels hier in huis aan het begin en aan het einde van de dag leeg zijn.


In mijn zoektocht naar bruikbare tips om orde te scheppen in de chaos heb ik al heel wat boeken gelezen. Sommige boeken waren prachtig om te zien maar totaal onbruikbaar voor iemand met mijn beperkingen qua geld, tijd en karakter. Andere boeken stonden bol van voor de hand liggende tips. Onlangs vond ik eindelijk een boek op dit gebied waar ik wel echt iets aan had. Een boek dat ruimte biedt aan de verschillende types mens die er zijn, een boek dat motiveert om aan de slag te gaan, een boek dat je helpt om goede gewoonten aan te leren. Het gaat om het boek OPGERUIMD! Het ultieme organizing boek, van Zamarra Kok, uitgegeven door Karakter.
Op de site van thuiswerkmamas (rubriek huis) kun je mijn bespreking lezen.

Eerst jij, dan ik!

Misschien moet ik voor een uitgeverij gaan werken. De meeste mensen die ik ken besteden hun weekends aan 'recreatie' (het woord alleen al!),aan verplichtingen van huishoudelijke aard of aan een combinatie van deze twee tijdsbestedingen.

Zelf breng ik op vrije dagen heel wat uurtjes lezend door. Het gaat dan vooral om boeken die relevant zijn voor de thuiswerkmamas-site en die ik ook samenvat. Het lezen is dan ook plezierig en functioneel tegelijk.

Dit weekend was een boek van Marja Baseler aan de beurt, een auteur waar ik veel waardering en bewondering voor koester en van wie ik al eerder boeken recenseerde.
In haar boek Eerst jij, dan ik! bespreekt ze tal van kwesties die voor kinderen tussen de 6 en de 12 relevant zijn: hoe los je een ruzie op? Hoe kun je je mening op een eerlijke en vriendelijke manier uiten? Hoe gedraag je je als je bij een vriendje wordt uitgenodigd om te komen spelen of logeren? En hoe zit het met taakjes in huis, verkeersregels en tafelmanieren? Een breed scala onderwerpen komt aan bod in dit vrolijk geïllustreerde boek.
Lees voor meer info mijn samenvatting op http://www.thuiswerkmamas.nl/

Mooi huis te koop

Een huis aan de rand van het centrum van Den Haag. Een huis op een perfect bereikbare lokatie (randstadrail voor de deur), niet ver van het strand, niet ver van de stad, niet ver van de uitvalswegen. Een huis met ruimte en sfeer. Een huis waarin je kunt wonen, werken, opvoeden, genieten. Een huis waar creativiteit, ontspanning en bedrijvigheid elkaar kunnen afwisselen. Zo'n huis willen we toch allemaal? Er staat er nu een te koop bij mij in de buurt:

http://www.funda.nl/koop/s-gravenhage/appartement-47275869-koningin-emmakade-37/

Met kinderen groeien, Myla & Jon Kabat-Zinn

De laatste weken verheugde ik me elke dag opnieuw op het moment dat ik naar bed kon gaan. Dat was namelijk ook het moment waarop ik bovenstaand boek ter hand nam.

Het is geschreven door het echtpaar Kabat-Zinn: ze nemen elk een aantal hoofdstukken voor hun rekening. Het is een boek dat hetzelfde weldadige gevoel teweeg brengt als een warm bad. Een boek met anecdotes uit het leven van Myla en John zelf maar ook citaten van Rilke, Yeats en T.S. Eliot. Centraal staan begrippen als bewust opvoeden, open staan voor de behoeften van je kind en regelmatig de tijd nemen om even stil te staan, al is het maar gedurende één of twee minuten. Ontsnappen aan de waan van de dag. Jezelf bijven. Bij jezelf blijven, zodat je ook als ouder veel kunt betekenen.

Met een zwaar gemoed las ik de volgende passage:
'Maar als wij er, gewoon als experiment, voor kiezen om ons juist op dat moment waarop wij er het minst toe geneigd gevend tegenover onze kinderen te zijn, en ons niet in onszelf terugtrekken of ons afsluiten, maar onszelf volledig beschikbaar maken en ofwel onze kinderen bereidwillig bezighouden ofwel hun aandacht vriendelijk ergens anders op richten, als dat mogelijk is, dan ontdekken wij misschien dat er een hele wereld voor hen en voor ons opengaat, een gemeenschappelijke wereld, die wij achteraf niet hadden willen missen, niet hadden kunnen voorspellen, en die misschien belangrijker voor ons zou kunnen zijn dan al het andere dat wij hadden kunnen doen-ondanks onze vermoeidheid, ondanks hoe druk wij het dachten te hebben, ondanks onze vermeende tijdnood.'

Wat heb ik vaak kansen laten liggen om er werkelijk te zijn voor mijn zoon. Financiële perikelen, toestanden in de vriendenkring, spoedvertalingen en huishoudelijke klussen namen me nogal eens in beslag.
Een dieptepunt van een jaar of tien geleden komt in me op. Thomas liet me een tekening zien terwijl ik aan de computer zat. Heel vluchtig keek ik op en mompelde iets als "o, wat mooi". Zijn reactie? "Je keek niet eens."

Gelukkig blijkt uit dit boek dat elke dag weer kansen biedt op een nieuwe start.

Het boek heb ik inmiddels uit, maar de lessen draag ik met me mee.

Zamarra, goede voornemens en agenda's

Zamarra. Mooie naam, exotisch, intrigerend. Zamarra Kok: ik ken haar niet persoonlijk maar ik heb al veel nuttige tips van haar gelezen in verschillende bladen. Bijvoorbeeld om van de gebruiksaanwijzing van je apparaten (soms lijvige boekwerken, waar geen touw aan vast te knopen is) de uitleg te knippen die in andere talen is opgesteld. Dat scheelt enorm,

Onlangs kocht ik haar boek: Opgeruimd! Het ultieme organizing boek, uitgegeven door Karakter. De eerlijkheid gebiedt me te melden dat ik al een aantal vergelijkbare boeken in mijn bezit heb maar dat ik daar niet goed mee uit de voeten kan. Nu eens zijn de voorgestelde projecten zo ingewikkeld dat ik ze niet eens durf uit te proberen, dan weer zijn de tips zo voor de hand liggend dat ik er kregel van word. Dit is heel anders bij Opgeruimd! . Het boek biedt heldere instructies. De tips zijn nuttig, er is geen belerend toontje waar je je knarsetandend overheen moet zetten en de beelden zijn helder en fris, net als de teksten.

Vandaag voel ik me vrolijk, vol goede moed en goede voornemens. Via plan-point http://www.plan-point.nl/producten/organizing-agenda bestelde ik de organizing-agenda voor 2012, alweer van Zamarra.De agenda is ook in de winkel te koop.

Heb jij ook goede voornemens op opruimgebied? Bestel de agenda dan ook! Wees er snel bij, ze zijn bijna uitverkocht....

Oproep van Talpa

Oproep ‘Bijstand in de Liefde’
Ben jij, of ken jij een spontane alleenstaande moeder? Een sterke en zelfstandige vrouw die het iedere maand voor elkaar bokst de eindjes aan elkaar te knopen? Iemand die dag in dag uit probeert het allerbeste te geven aan haar kinderen. Maar mis je af en toe een warme arm om je heen? Een fijne man om je leven mee te delen? En lukt het door tijd- en geldgebrek maar niet de liefde van je leven te vinden?

Geef je dan nu op voor ‘Bijstand in de Liefde’
Voor een paar dagen waan jij je in een luxe omgeving samen met de door jou geselecteerde mannen met als doel elkaar beter te leren kennen.
Grijp je kans en wie weet vind jij de man van je dromen!

Ben jij?
• Een spontane, sterke, alleenstaande moeder tussen de 25 en 45 jaar?
• Leef je in de bijstand of net van het minimumloon?
• Heb je een bijzonder verhaal?
• Heb je een of meer kinderen?
• En wil jij op tv?
Dan zijn we op zoek naar jou!

Ben je geïnteresseerd in eventuele deelname of wil je meer weten over
‘Bijstand in de Liefde’ neem dan contact op met onze redactie. Wil je je opgeven stuur dan een email met een foto en een korte beschrijving over jezelf naar bijstandindeliefde@talpa.tv of ga naar www.bijstandindeliefde.nl en vul het formulier in.

Talpa Producties
Bijstand in de Liefde
Contact: Nicole van den Horn
Tel : 035- 53 33 268

Cornelie Wiarda

Soms denk ik erover om met mijn thuiswerkmamasite te stoppen. Ik vind het heerlijk om ermee bezig te zijn, te speuren naar relevante content voor mijn site (in boeken, tijdschriften en in de media) en besprekingen / samenvattingen te schrijven. Vanzelfsprekend is het onderwerp me dierbaar, wat motiverend werkt. Soms word ik echter nerveus van het feit dat het tijd kost en geen geld oplevert.

De weegeschaal slaat echter door naar de positive kant:
Dankzij mijn site kom ik in contact met tal van andere thuiswerkmoeders en dat ervaar ik als een enorme verrijking, in de figuurlijk zin wel te verstaan. Zo leerde ik online Cornelie Wiarda kennen, een veelzijdig iemand: zij is niet alleen de toegewijde moeder van drie kinderen en eigenaar van een eigen bedrijf in communicatie, advies en schrijven, ze heeft ook nog wensdromen op artistiek vlak.

Lees haar profiel op de site:
http://www.thuiswerkmamas.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=30&Itemid=87

Als ik contact heb (gehad) met een inspirerende thuiswerkmoeder kan ik er weer tegenaan en weet ik: ik ga nog wel een tijdje door met mijn site.

Over leven en dood

Toen Thomas een jaar of zeven was mopperde ik, toen hij weer veel te laat naar boven kwam 'Wat is dat toch met jou en tijd?'. Hij antwoordde 'tijd en ik zijn hele andere dingen, want tijd gaat altijd door en ik moet op een dag ophouden.' Ik viel zowat van mijn stoel van zoveel wijsheid.

Dat we allemaal ooit geboren zijn en ooit zullen sterven is een gegeven. Voor jongeren die een dierbare hebben verloren -of dat nu na een lang ziekbed was of plotseling na een ongeluk of beroerte-kunnen kracht putten uit het boek 'Over leven en dood' van Marja Baseler. Hierin kunnen jongeren lezen dat iedereen op zijn eigen manier rouwt, dat het rouwproces verschillende stadia behelst en dat je het verlies kan zien als een litteken, waarin pijn maar ook kracht besloten liggen.

Meer weten? Lees dan mijn samenvatting/recensie op mijn site
http://www.thuiswerkmamas.nl/index.php

of, nog beter, lees het boek!

Baklust

Een paar maanden geleden ben ik koffie gaan drinken met een Italiaanse man voor wie ik net had getolkt bij het kopen van zijn appartement. Onder het genot van een espresso vertelde hij me dat hij niet zoveel emotie had gevoeld bij de transactie. "Ik weet gewoon niet zo goed wat ik met mijn geld moet doen dus heb ik dat appartement maar gekocht. Solide belegging." Tja, niet het type 'probleem' om medelijden mee te hebben.

Ook ik heb soms luxe-problemen. Een maand of zes geleden werd mijn keuken verbouwd. Ik ben heel blij met het resultaat. De periode van de verbouwing zelf verliep ook voorspoedig, al blijft het behelpen qua stof en herrie. Omdat ik tijdelijk zonder keuken zat had ik het perfecte alibi om buiten de deur te lunchen. Alle eetcafé's en restaurantjes uit de buurt heb ik aangedaan. Wat ik nog het meeste miste was een zachtgekookt eitje. Nergens kreeg ik het eitje dat ik wilde (4 minuten gekookt, niet meer, niet minder) behalve bij Baklust, een heerlijke plek om te ontbijten en te lunchen. Het interieur stemt meteen vrolijk, met heldere kleuren, vintage plaatjes en afbeeldingen van vogels. Houten stoelen en tafels. De citroentaart is er hemels en de bediening sympathiek. Het eten smaakt niet alleen heerlijk maar is ook voedzaam, gezond en eerlijk.

Mijn verbouwing ligt alweer een tijdje achter me maar nu en dan wip ik gewoon binnen bij Baklust, zo ook vandaag voor een stevige lunch: gebakken ei met gesmolten kaas, perensap.

Je kunt er ook lekker naar mensen kijken. De vorige keer zat er een jonge vrouw die erg op Anna Drijver leek, ik bedoel maar....

Woon je in Den Haag? Ga dan eens naar baklust: www.baklust.nl
en kijk zelf.

Ook kinderen zijn er van harte welkom! Toen ik ging lunchen zag ik maar liefst drie vertederende baby's....

House

Onlangs gekeken naar een aflevering van House. Deze geniale arts die er in zijn privé-leven een potje van maakt is ronduit verslavend. Die snelle geest van hem, gekoppeld aan een onwaarschijnlijke hoeveelheid egocentrisme, lompheid en humeurigheid is al even biologerend als zijn viriele uiterlijk.

In deze aflevering moest hij een diagnose stellen bij een stierenvechter: een op het eerste gezicht tamelijk domme jonge man. Wel een man met liefde voor zijn vak, die wist te vertellen over de 8 cruciale seconden bij het stierenvechten en de opwinding die ze met zich meebrengen. Als House deze jongen het slechte nieuws komt brengen dat hij zijn werk niet meer zal kunnen doen reageert de stierenvechter uiterst laconiek. Op het gezicht van House staan onbegrip en ergernis te lezen. "But you love those eight seconds" benadrukt House, ever the diplomat. "I'll have to find something else to love" is het antwoord.

Een korte scène waarin zoveel tegenstellingen besloten liggen. Tussen een positieve en een negatieve levenshouding, ja. Maar ook tussen oud en jong. Tussen levenswijsheid en intellect.

Gescheiden

Niet zo lang geleden besprak ik op mijn website het boek 'Heen en weer, als je ouders apart gaan wonen' van Marja Baseler op mijn thuiswerkmamas-site.
Een prima boek, met een praktische en positieve insteek. http://www.thuiswerkmamas.nl/
Onlangs kwamen Lara en Julie (van bovenstaande foto)op bezoek. Heerlijke momenten zijn dat, vol creativiteit, chaos en tot mislukking gedoemde knutselprojecten. Momenten waarop volop herrie wordt gemaakt en de onvermijdelijke vraag wordt gesteld 'Wanneer komt Thomas nou?'. Mijn tiener is tamelijk uithuizig en zijn belangstelling voor knutselen is nagenoeg nihil. Tijdens een boetseersessie kwam -om onduidelijke redenen-de term 'scheiden' ter sprake. 'Weten jullie wat dat is?' vroeg ik. Julie keek me plechtig aan. 'Natuurlijk!' antwoordde ze, 'dat is als je van elkaar weg bent. Of bij elkaar weg wordt gehaald. Lara en ik worden op school van elkaar gescheiden'. Hierna gingen de meisjes tevreden verder met knutselen. Julie gebruikte een mal, met mooie vormen als resultaat, terwijl Lara een heel eigen creatie maakte, een soort pilaartjes. 'Dat is mijn bos' lichtte ze toe.

De tijd vloog voorbij en de vraag 'Wanneer komt Thomas nou?' kwam die middag niet meer ter sprake.

Na het vertrek van de tweeling dacht ik nog na over scheiden. Over het verdriet dat mensen ervaren na een scheiding. Van hun levensgezel of van een broer, zus, goede vriend. Van hun kinderen of hun ouders. Hoe geamputeerd een mens zich kan voelen na het verbreken van een band. Nog ellendiger wordt het als je je gescheiden voelt van jezelf. Als je niet meer achter je eigen daden staat, als je langzaam maar zeker van jezelf vervreemdt en elke voeling verliest met je waarden, wensen of dromen. Gelukkig heb je dit zelf grotendeels in de hand.

Terwijl ik keek naar Lara's 'bos' en de opgewekte stem van Julie nog hoorde nagalmen 'Natuurlijk weet ik wat gescheiden is!' hoorde ik in het trappenhuis de opgewonden stem van Thomas en een paar van zijn skatevriendjes. Wat Thomas, Lara en Julie betreft heb ik goede hoop dat zij zichzelf zullen blijven. Een leven lang.

Overeenkomsten en verschillen

Iedereen weet dat sommige principes heel eenvoudig klinken, maar in de praktijk toch te zelden worden toegepast.
Een mooi voorbeeld is "begin met begrip, stel oordeel uit". Klinkt uitstekend, maar deze liefdevolle benadering van een ander is me slechts zelden gegeven. Als ik gestresst, gehaast of ongesteld ben lukt het niet. Als ik er bij uitzondering wel in slaag werkt het vaak heel verhelderend.

Een ander beginsel waar sommige politici in ons land vast anders over denken is: "benadruk de overeenkomsten, niet de verschillen". Dit kan ook wonderen verrichten bij onvrede tussen mannen en vrouwen over o.a. de taakverdeling. We doen allemaal ons best, hunkeren allemaal naar erkenning en we willen door de ander gezien worden. Niets meer of minder.

Voornoemde politici hebben het vooral gemunt op 'allochtonen' (die term alleen al!).
Laatst zat ik bij goede vriendin K -Nederlandse, geboren uit Marokkaanse ouders-koffie te drinken en honderduit te kletsen. Op een gegeven moment zei ze iets waar ik niets van begreep. Glazig staarde ik haar aan. Ze lachte en pakte mijn pols vast. "O, sorry, ik sprak Berbers tegen je". "Mijn Berbers is een tikje roestig" was mijn melige antwoord. "Friendship is something in the soul" zoals Graham Greene schreef. Het land waar je vandaan komt en de kleur van je huid hebben er niets mee van doen. Echt niet.

Maak het! met je creatieve webwinkel, Machteld Stilting

We leven in een tijdsgewricht waarin vaak neerbuigend wordt gedaan over manuele arbeid. We zijn verlengstukken van onze computers, staren dagenlang naar beeldschermen, verliezen steeds meer voeling met ons lichaam en doen steeds minder zelf. Als je toch af en toe een schilderij maakt, een taart bakt of een meubel bouwt word je al snel voor gevaarlijke gek versleten of uit je vriendenkring geweerd 'die heeft echt teveel tijd om handen'.
Gelukkig is er een kentering merkbaar. Een trend die uit Amerika is overgewaaid. Crafting is weer helemaal in. De belangstelling voor handwerk neemt toe. Het is geweldig om te ontdekken hoe dingen gemaakt worden. Zelf aan de slag te gaan. Al je zintuigen in te zetten. Soms blijft zoiets een hobby, dan maak je dingen voor je eigen kring familieleden, vrienden en kennissen. Soms wordt het echt een professionele activiteit. Machteld Stilting heeft een zalig boek geschreven over deze tweede categorie: Maak het! Met je eigen webwinkel, uitgegeven door A.W. Bruna


Dit heb ik normaal gesproken alleen met thrillers van Nicci French maar ik kon het boek niet wegleggen. In het boek staan interviews met maar liefst 20 crafty girls. Levendige anecdotes, genuanceerde verhalen (niet die ergerlijke hoera-sfeer),boeiend. Daarnaast bevat het boek ook veel feitelijke en zeer nuttige informatie over hoe je van idee tot product komt, over verzekeringen, over formats webwinkels, over bloggen en zo kan ik nog wel even doorgaan. De kleurrijke foto's vullen de tekst goed aan en maken het geheel nog levendig.

Het enige dat ik heb gemist is -bijvoorbeeld aan het einde-een opdracht of iets dat de lezer zelf kan doen, een test of een vragenlijst o.i.d. Ik kreeg nl spontaan zin om zelf aan de slag te gaan. Maar goed, een echte creatieveling bedenkt zo'n opdracht zelf.

Het boek kost nog geen twintig euro en m.i. een echte aanrader. Zie ook mijn site voor een recensie:
http://www.thuiswerkmamas.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=54&Itemid=98

Ik + jij = wij van Marja Baseler

Een paar jaar geleden volgde ik een cursus jeugdliteratuur schrijven in Amsterdam. Onze eerste opdracht was het beschrijven van de rol die lezen in onze kindertijd vervulde. We waren niet te stoppen!

Tegenwoordig hebben kinderen weliswaar veel andere vormen van eh, entertainment tot hun beschikking, toch stemt het me tevreden dat er zo'n enorme waaier aan kinderboeken beschikbaar is.

Onlangs las ik een boek van Marja Baseler, met illustraties van Dagmar Stam. Het heet 'ik + jij= wij' en is geschikt voor kinderen vanaf een jaar of zes. Ik kan me voorstellen dat ouders een leidende rol spelen als kinderen tussen de zes en de acht dit boek lezen maar dat het daarna ook heel goed zelfstandig kan worden gelezen. Het boek is nuchter en vrolijk van toon, net als de illustraties overigens. Een breed scala aan onderwerpen komt aan bod: van wat iemand tot een pestkop maakt tot aan hoe het is om er een broertje of zusje bij te krijgen.

Het is een aanrader, ook als cadeau zeer geschikt!

Voor meer informatie verwijs ik naar mijn thuiswerkmamas-site, waar een samenvatting te vinden is (op de welkomstpagina en bij de docs):
www.thuiswerkmamas.nl


En nu ga ik koken, terwijl ik droom dat ik kinderboekenschrijfster ben...

Huis te koop in Den Haag

Een goede vriend van me -werkt in de bouw, groot gevoel voor stijl-heeft zijn huis te koop gezet hier bij mij in de straat.

Een heerlijk, ruim huis, tamelijk nieuw en uitstekend onderhouden.

Oordeel zelf:
http://funda.nl/47118479

Kinderen van gescheiden ouders

Kennen jullie de spots van SIRE, waarin zichtbaar is hoeveel pijn ouders hun kinderen doen bij een scheiding, door lelijke dingen te zeggen over hun ex-partner, door ultimatums te stellen of door kinderen te dwingen om te kiezen? Beelden in zwart-wit, met op de achtergrond het schrijnende 'it's only words' en met de kreten van de boze, verwarde en verdrietige ouders symbolisch gekerfd op de lichamen van de kinderen? Ik kan er niet met droge ogen naar kijken. Het feit dat ook ik wel eens nare dingen heb gezegd in mijn wanhoop en frustratie zal daar vast iets mee te maken hebben. Ik vind het een confronterende maar zeer nuttige spot.

Als we het toch hebben over een scheiding en wat dit met kinderen doet nog even een vrolijke noot: Marja Baseler schreef een prima boek over dit thema: HEEN EN WEER, voor kinderen tussen de 8 en 12 jaar over de emotionele en praktische aspecten waar kinderen na een scheiding mee te maken krijgen, zoals een eventuele verandering van school, het feit dat je opeens twee huizen hebt, je houding ten opzichte van je ouders. Uitgegeven door The House of Books, kost € 15,95.
http://www.ako.nl/product/9789044328530/heen-en-weermarja-baseler/

Want woorden kunnen verwonden, maar woorden kunnen ook helpen bij het helen.

Je kind als inspiratiebron; Jolanda Teske; Adviesbureau Teske

Een niet onaanzienlijk deel van de thuiswerkmoeders die ik (in het echt of virtueel) ontmoet hebben zich in hun activiteit volop laten inspireren door hun kroost.

Mooi vind ik dat, je kind als inspiratiebron. Het is natuurlijk een onderwerp dat je na aan hart ligt, dat je door en door kent en waar je veel voor over hebt.

Anouk van Schaardenburg kon geen geschikte etiketten vinden voor op de kleding van haar kind en dit gemis stond aan de wieg van haar goedlopende bedrijf GOEDGEMERKT.

Afgelopen weekend ontmoette ik een dynamische en enthousiaste vrouw: Jolanda Teske. Haar dochter heeft een handicap, waardoor Jolanda goed thuis is geraakt in de wereld van voorzieningen,regelingen en medische hulpmiddelen. Ze raakte gemotiveerd om andere ouders en hun kinderen te helpen door haar expertise aan te bieden. Zo ontstond haar Adviesbureau:

De insteek is heel positief, Jolanda left de nadruk op zelfstandigheid, niet op afhankelijkheid.

Het gelukkige eenoudergezin

Vorige zomer was ik in Zwitserland en in de Oekraïne. Deze zomer blijf ik in Den Haag en heeft de vakantie een eigen hap-snap karakter: een paar uur naar het strand met mijn tienerzoon, een excursie naar een landgoed met familie, een bezoek aan een museum. Bevalt prima.

Als onderdeel van de vakantie in eigen stad trakteer ik mezelf regelmatig op sushi en glossy tijdschriften (als ik zo doorga wordt deze zogenaamde low budget zomer nog een kostbare aangelegenheid). Zo kocht ik onlangs de RED van augustus. Daarin stond een hartverwarmend interview met journaliste Agnes Hofman die al heel jong moeder werd (van, dit kan geen toeval zijn, een Thomas)en die in haar eentje voor haar zoon zorgt. Zij is co-auteur van het handboek 'Het gelukkige eenoudergezin'. Haar verhaal heb ik met veel plezier gelezen. Single ouderschap heeft maar al te vaak iets tobberigs. Ik maak me ook vaak schuldig aan gemopper en gepieker. Hofman legt de nadruk op wat wel kan, niet op wat niet kan. Ze richt zich op kansen, niet op bedreigingen. Op plezier, niet op pijn. Ik ben ruim 12 jaar ouder dan zij maar ik kan veel van haar leren.

Afscheid van G

In de supermarkt om de hoek kwam ik vriendin L tegen. Ze vertelde me dat G, een gemeenschappelijke vriend, onlangs is overleden. Het is alweer jaren geleden dat ik G voor het laatst zag maar ik zou hem kunnen tekenen. Een tengere gestalte, bruine pretoogjes, een intelligente blik. Toen Thomas nog heel klein was betekende hij veel voor me omdat zijn dochter en mijn zoon zo lief samen speelden. Het was een goed mens. Ik herinner me dat hij een keer onverwacht op de stoep stond met maar liefst vier rookmelders: "Mag ik die even installeren voor je? Dat zou me rust geven". Hij maakte zich zelden druk, behalve als het ging om administratieve perikelen. Als de jaarafrekening van Eneco weer van geen kanten klopte vertrouwde zijn vrouw K me toe "his hands were shaking".

We hebben heel wat avonden met elkaar doorgebracht. Nu niet meer. Hij was al een tijdje ernstig ziek maar je hoopt dan altijd op een wonder. Ik denk aan zijn gezin, zijn familieleden, zijn vrienden maar vooral aan hem. Veel te vroeg weggeroepen.

Friendship zo stelt Graham Greene is something in the soul.

Meer dan ooit hoop ik dat het waar is, dat wat zoveel mensen denken, dat onze ziel blijft voortleven, zodat ik nog telepathisch contact met hem kan maken en hem kan vertellen wat hij voor zijn vrienden betekent.

Nederlands leren

Mijn liefde voor boeken grenst aan het dwangmatige. Dat zal niemand die mij goed kent verbazen want alles aan mij grenst aan het dwangmatige. Als ik een blik werp op mijn rijk gevulde boekenkasten kan ik innig gelukkig zijn.

Zo heb ik in mijn werkkamer een boek uit 1908 staan 'An Irishman's difficulties with the Dutch language' waarin de avonturen van een zekere O'Neill in Nederland worden omschreven, met name de taalkundige barrières die hij moest zien te beslechten, met niet veel meer dan een grammaticaboek als hulp.

Ik citeer: "Have you? Well; that is not so simple as it looks. I consulted the Grammar, and was appalled to see the amazing variety of choice afforded to any one in Holland who contemplated asking this innocent question."

Nederlands is nog steeds een moeilijke taal om te leren. Gelukkig zijn er nu professionals die taaltrainingen bieden, met oog voor idioom maar ook voor de cultuur, voor woordenschat en voor communicatieve grammatica. Dutchessa, in Den Haag, is een aanrader en biedt cursussen voor elk niveau, van beginner to gevorderde. Kijk op de site voor de mogelijkheden: www.Dutchessa.com

Koek en zo

Cupcakes, de aanblik ervan alleen al stemt vrolijk. Ze zijn hip, esthetisch en je kunt er alle kanten mee op. Het decoreren van cupcakes is een kunst op zich. Bovendien is dat een activiteit die zich leent voor zowel kinderverjaardagen als voor bedrijfsuitjes.

Geen wonder dus dat de ondernemende Susanne Koek (what's in a name?) besloot om een bedrijf in cupcakes te starten: Koek & Zo.

Op de site kun je meer informatie vinden over deze ondernemende moeder en haar bedrijf.

Strijd tegen de spullen

Al zo lang ik me kan herinneren voer ik een strijd tegen de spullen. De spullen zijn aan de winnende hand.

Om de zoveel tijd verdiep ik me in methoden om het tij te keren en de chaos de baas te worden. Zo kwam ik onlangs ook op de site
en las ik het boekje over opruimen van Jessica de Jong. Hierin schrijft ze: "Om de chaos onder controle te krijgen is het belangrijk dat de definitie van rommel duidelijk is." Aye, there's the rub. Als ik een lege eierdoos in handen heb doe ik niet wat de meeste mensen om me heen doen: hem naar de papierbak brengen of meteen de vuilnisbak in kieperen. Nee, ik bewaar hem met de gedachte: heel handig als isolatiemateriaal, of om zaadjes in te laten ontkiemen (as if...), om maar te zwijgen over de vele mogelijkheden om er mee te knutselen met kleine kinderen. Thomas is iets netter, heeft een vrij strakke smaak en ditto kamer. Ook hij kan echter maar moeilijk van dingen afscheid nemen. Toen hij een jaar of 8 was heeft hij ooit twee dagen niet tegen me gesproken omdat ik een envelopje had weggegooid. Let wel, het was een lege envelop waar ik ook niets op stond geschreven. Een wit standaardexexemplaar. Er had verjaardagsgeld in gezeten, dat wel. Dat was niet de oorzaak van de verontwaardiging die Thomas voelde, bleek na navraag. "Mam, ik was zo aan dat envelopje gehecht, het lag er al zo lang."

Vermoedelijk zal het zo blijven gaan dat mensen die voor het eerst bij ons thuis komen vragen: 'Net verhuisd?', 'nee', 'aan het verbouwen?', 'beslist niet', 'o'.

Alleen

Omdat ik voornamelijk vanuit huis werk breng ik een groot deel van de dag alleen door. Als Thomas naar school is, of naar een vriendje, of naar het skatepark verschans ik me in mijn werkkamer. Ik houd van de hoge plafonds, de boekenkasten en van mijn werkhoek aan het raam met uitzicht op een gingko boom. Het geroezemoes van de straat, beneden, de kerkklokken van de Elandkerk die luiden. Dat ik aan werken toekom mag een wonder heten. Toch is dat wel zo: tolkodprachten voorbereiden, vertalingen maken, de administratie bijhouden, daar is een dag of dagdeel al snel mee gevuld. Er hangt ook een creatieve sfeer in mijn werkkamer want tussen de bedrijven door maak ik collages, schilderijen en stempels. Eerlijk gezegd vind ik de materialen waarmee ik werk mooier dan de resultaten. Okergele pigmentpoeder in een glazen weckpot, schuimrubberen verfrollen, parmantige kwasten in een oud glas.

Mijn werk verricht ik grotendeels alleen maar ook in een andere betekenis ben ik alleen, ik heb geen levensgezel. Ik zou liegen als ik zou doen alsof ik dat niet erg vind. Als het onderwerp ter sprake komt krijg ik een droge mond, word ik overvallen door een gevoel van zwaarte, krijg ik pijn in mijn buik. Ja, dat alleen zijn ook voordelen heeft weet ik inmidels wel, het wordt me vooral ingewreven door vrouwen die wel een partner hebben. Enerzijds denk ik dan altijd: zij kunnen het weten. Anderzijds vraag ik me soms wel af waarom zij dan bij die vreselijke echtgenoot blijven. Hoe dan ook, ze bedoelen het vast goed en het is inderdaad aangenaam om je eigen koers te kunnen varen zonder rekening te hoeven houden met een partner. Wat ook relativerend werkt is om mijn eigen aandeel in mijn single-schap te erkennen(je eigen aandeel in iets erkennen is op vele gebieden een aanrader). Van de liefde verwacht ik veel. Allesverterende passie om te beginnen. Urenlange telefoongesprekken, vurige sms-jes, ruzies met verheven stemmen en slaande deuren, ruzies die natuurlijk-hoe kan het ook anders?-worden goedgemaakt tijdens vrijpartijen die de hele nacht duren. Al bij al tamelijk uitputtend en met het klimmen der jaren steeds lastiger te realiseren. Ik verwacht ook trouw, kameraadschap en onvoorwaardelijke loyauteit. Dat dit eisenpakket het niet eenvoudiger maakt om iemand te vinden moge duidelijuk zijn. Wezenlijker misschien is mijn onvermogen om de dagelijkse dingen des levens met iemand te delen. Samen eten is tot daaraan toe maar bij samen koken voel ik me ongemakkelijk en bij samen de afwas doen(waarbij de een afwast en de ander afdroogt)trek ik de grens. Toen ik een tijdje geleden met een ex-geliefde sprak over het reinigen van vloerbedekkingen kreeg ik het enorm benauwd. Ik viel hem ruw in de reden: "Kunnen we het alsjeblieft over iets anders hebben, woeste sex bijvoorbeeld?". Hij mompelde iets over "onvolwassen reactie" en "we moeten overal over kunnen praten." Gelijk had hij maar ik klamp me met man en macht vast aan droombeelden die ik beter zou kunnen bijstellen, aan verwachtingen die passen bij iemand van 20 jaar jonger, aan een romantiek die met het echte leven van een werkende moeder weinig van doen heeft. Ik klamp me eraan vast met een verbetenheid die -zoals Giordano ergens in zijn De eemzaamheid van de priemgetallen beschrijft-kenmerkend is wanneer iemand zich vasthoudt aan iets dat slecht voor hem is. Nu ik toch aan het citeren geslagen ben, Scott Fitzgerald schreef 'sometimes it's harder to deprive oneself of pain than of pleasure.'. Kijk, met hem had ik wel willen trouwen!

Kinderboekenpresentatie Jet Crielaard

Jaren geleden alweer heb ik met veel plezier een cursus kinderverhalen schrijven en illustreren gevolgd bij veelzijdig kunstenaar Jet Crielaard. Enige tijd daarna volgde mijn zoon Thomas een cursus graffiti art maken bij haar. Sinsdien heeft de tijd niet stilgestaan en Jet ook niet!
Op 11 juni aanstaande presenteert zj de kinderboeken Laksi Fantaski gaat het maken en Beere (Witte Uitgeverij Leiden).
De presentatie wordt van kwart over één tot kwart over twee gehouden in Gouda, aan de Bloemendaalseweg 48.

Beere is een peuter maar kleuter in wording. Kortom, Beere is een beereleuke pleuter
die veel meemaakt met dieren, monsters, letters en cijfers. In het boekje ‘Beere’ staan gedichten, verhalen en illustraties. Bij het boekje hoort een begeleidend boekje met creatieve (vooral) taalstimulerende ideeën.


*************************************************************************************
Laski Fantaski is een maakgrage jongen van negen jaar.
Hij heeft een zolder vol materiaal, hij heeft een ideehelm, een hoofd vol beeldende
gedachten en twee handige handen. Laski maakt met die gegevens ruimtelijke objecten,
(taal)tekeningen, schilderijen, collages en gedichten die aanstekelijk werken… Die je zelfook zou willen maken. En dat is precies waar het boek Laski Fantaski gaat het maken voor bedoeld is: Om aanstekelijk te zijn en handvatten te overhandigen die nodig zijn bij het zelf maken van de kunstwerken, zoals Laski die maakt.

Web and Eve

Toegegeven, winkelen via webshops en 'gewone' winkels kan heerlijk zijn.
Wil je iets anders, origineels en eigentijds? Ga dan naar http://www.webandeve.nl/
Het concept van one day shops houdt -zoals de naam al doet vermoeden- in dat je op een bepaalde plek gedurende 1 dag je slag kunt slaan. De lokaties wisselen.
De nieuwe collectie ziet er stemmig uit. Mooie kleuren en materialen.

Tot mijn opluchting zag ik dat het ook voor de wat steviger gebouwde thuiswerkmama een haalbare kaart is, het zijn niet alleen de kleine maten die worden gevoerd.

Neem eens een kijkje op de site als je behoefte hebt om je in het nieuw te steken. Of om een one day shop te organiseren, want ook dat behoort tot de mogelijkheden.

Geld, geluk en de Vriendin

Goede vriendin A zei laatst tegen mij dat geld niet wezenlijk is. Ik begrijp precies wat ze bedoelt. Zo maakt geld niet gelukkig, zijn er schatrijke mensen die ziek worden en die niets tegen de ziekte kunnen beginnen ondanks hun miljoenen en worden we in de regel gelukkiger van goede vriendschappen dan van een indrukwekkend banksaldo. Wat ik wel weet is dat geldzorgen een mens flink ongelukkig kunnen maken.
Er zijn tijden geweest waarin ik bang was om de post open te maken en waarin ik een soort rekenmachine in mijn hoofd had die voortdurend actief was('als ik nou die en die opdracht aanneem kan ik dat gat dichten en als ik nog een spoedvertaling erbij neem kan ik zorgen dat de telefoon niet wordt afgesloten' dacht ik dan terwijl ik het eten stond klaar te maken). Die tijden zijn gelukkig voorbij. Wel blijf ik me verdiepen in geldzaken, want er valt altijd wel iets bij te leren. Zo heb ik net bij de bibliotheek het boek SUCCES van Anmemarie van Gaal geleend. Ik ben benieuwd naar wat deze kordate en succesvolle dame te melden heeft. Eerder las ik al met plezier boeken van Adriaan Hiele, Marieke Henselmans en Erika Verdegaal.

Het tijdschrift VRIENDIN vroeg aan drie alleenstaande moeders hoe zij de financiën aanpakken. Ik ben er eentje van. Het stuk staat in de Vriendin van deze week.

Illustraties van Hanneke de Jager

Gisteren vond ik mezelf zielig. Heel zielig zelfs. Hoog tijd om mezelf eens te verwennen en leuke dingen te kopen in de stad. Deze retail therapy pas ik slechts zelden toe. Voordeel is dat je dan echt geniet als je het wel doet.

Om mijn geweten te sussen ben ik naar WAAR gegaan (vroeger fair trade winkel genoemd). Zo kan een mens zichzelf flink voor de gek houden.

Hoe dan ook, ik kocht daar prachtige houten letters & het boek 'Wonen is een werkwoord' dat gemaakt is door styliste Yvonne Bakker, illustratrice Hanneke de Jager en fotograaf John Dummer. Een boek met prachtige foto's, haalbare woonprojecten en handige suggesties.

De illustraties vind ik ronduit geweldig, een lust voor het oog. Sierlijk, origineel en raak. Vandaag moet ik werken, al is het zaterdag, maar ik heb al een enorme achterstand opgelopen omdat ik naar de site van Hanneke de Jager ben gaan surfen: ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een variatie, wat een aanbod. Echt een aanrader, of je nu een verhuiskaart wil sturen, een kinderkamer wil behangen of originele stickers voor aan de muur wil kopen.

Zie: www.hannekedejager.com

Het is jammer dat ik pas in september jarig ben want ik weet al wat ik voor mijn verjaardag wil: een van Hanneke's olieverfschilderijen.

Nu ga ik weer vertalen, maar eerst nog een blik werpen op de site van Hanneke, van zulke beelden wordt een mens blij.

De smaak van mijn/zijn herinneringen

Onlangs heb ik voor het eerst linzensoep gemaakt. Het wellen van de linzen vond ik een zalig klusje. Even waande ik me Nigella Lawson, maar dan zonder de verpletterende schoonheid en smetteloze keuken. Ik hield het bij een eenvoudige variant van linzen en bouillon. Bij het nemen van de eerste hap keerde ik terug in de tijd, 31 jaar terug. Op de Franse school aten we dit gerecht regelmatig, rond 12 uur in de kantine. Een smaak kan misschien niet traag zijn maar ik vind dat linzen een zekere traagheid bezitten, je komt er bijna niet doorheen. De smaak is mild, op het flauwe af. Ik herinnerde me plots het witte stokbrood dat we erbij kregen en hoe we piepkleine balletjes van het brood zaten te kneden. Ook de rest kwam terug: het schuiven met stoelen, de karaffen met water, het geroezemoes van stemmen.

Ik ging me meteen afvragen welke smaken zijn ingebed in de toekomstige herinneringen van Thomas. Misschien die van de viskoekjes die ik elke herfst en winter een aantal keer maak met aardappelpuree en zalm of tonijn? Hij vraagt er vaak om, vooral als hij even niet lekker in zijn vel zitten. De textuur en de smaak troosten hem. We lachen ook altijd om hoe ze eruit zien: het worden bij mij niet de droomkoekjes uit kookboeken, vaak wordt het eerder 1 grote viskoek.
In de zomer zijn het vooral koude soepen waar hij van geniet: avocado-koriander-limoen bijvoorbeeld, met die fluweelzachte textuur van avocado en genoeg smaak dankzij de andere ingrediënten. Of de gazpacho die ik in enorme hoeveelheden maak op ware zomerdagen en in plastic flessen giet. Op een extreem warme dag heeft Thomas zo'n hele fles weggewerkt na een intensieve middag skaten.
Dan zijn er nog -of het nou zomer of winter is-de wentelteefjes, ook troosteten bij uitstek. Feesteten is misschien een betere term. Hij eet dit bij mij maar ook bij zijn paps, bij tantes, bij vriendjes. Altijd tijdens vakanties, feestdagen en weekeinden. Brood,ei. Melk, kaneel, vanillesuiker. Met zulke ingrediënten kan het bijna niet mis gaan. Warm eten, zacht eten, eten waar je vrolijk van wordt. Of in zijn geval: vrolijk van blijft.

22 mei relikwieën maken Den Haag Wilma Marijnissen

Wat ik elke thuiswerkmoeder kan aanraden is om nu en dan helemaal op te gaan in iets anders dan werk of zorg. Dat kan van alles zijn: van wadlopen tot bungee jumpen, van vogels kijken tot een vriendinnenavond organiseren.

Scheppend werken is een aanrader. In dit verband graag jullie aandacht voor een dag die wordt georganiseerd door beeldend kunstenaar Wilma Marijnissen: 22 mei, in Den Haag. Die dag kun je een persoonlijk reliek/objectje maken onder de bezielende leiding van de kunstenaar. Het programma duurt van tien tot ongeveer vijf uur en omvat o.a een korte inleiding tot reliken door een broeder, opwarmoefeningen, associaties en uitwerking en een nabespreking. Tussen de bedrijven door is er een lunch en verder door de dag heen koffie/thee. Er wordt veel aandacht geschonken aan vorm, kleur en compositie. De kosten bedragen 50 euro all-in.

Meer weten? Mail Wilma dan even op wilma_marijnissen@planet.nl

Financiële opvoeding / tel je geld

Ja, ik verval in herhalingen. Over dit onderwerp heb ik al meer dan eens geblogd. Het is nu eenmaal een van mijn stokpaardjes en dat is zo zalig aan bloggen, je kunt veel aandacht besteden aan je lievelingsonderwerpen.

Ik ben van mening dat kinderen al op school zouden moeten leren met geld omgaan. Wat kun je met je zakgeld doen? Hoe kun je als kind geld verdienen? Welke spaarvormen bestaan er? Wat is Internet bankieren? Hoe kun je rondkomen van een bepaald budget?

Al te vaak denken mensen dat financiën eigenlijk los staan van hun leven. De gevolgen zijn rampzalig. Het omgekeerde geldt m.i. ook: wie in zijn kindertijd al heeft ervaren dat geld een deel is van het leven komt minder snel in de problemen, begrijpt dat geld een spel is en laat de financiële administratie niet versloffen.

Daarom vestig ik ook jullie aandacht op een boek voor kinderen: TEL JE GELD, van Annelou van Noort. Dit boek kost 12 euro 95 en beschrijft de geschiedenis van geld, hoe kinderen en ouders afspraken kunnen maken over zakgeld en waaraan kinderen hun zakgeld uitgeven. Zie voor meer informatie.

Mijn mantra in dit opzicht is 'Ik gun Thomas geld en een leven. Dat gun ik mezelf trouwens ook.'

Kinderopvang Engeltjes

Toen ik weer in Nederland kwam wonen, alweer ruim tien jaar geleden, was ik verbaasd over de geringe opvangmogelijkheden in vergelijking met België. Inmiddels is het tij gekeerd en hebben werkende ouders meer mogelijkheden dan toen om hun kinderen op een prettige manier te laten opvangen.

In Den Haag opent Kinderopvang Engeltjes binnenkort haar deuren.
Troeven van deze opvang zijn:
-er zijn geen wachtlijsten
-ruime openingstijden (van zeven uur 's ochtends tot zeven uur 's avonds)
-broodmaaltijden en warme maaltijden
-het tarief is all-in
-Een basis van veiligheid, liefde, geborgenheid en vertrouwen aan kinderen is de absolute prioriteit
-Medewerksters dienen zich te blijven ontwikkelen
-Een goede communicatie met ouders wordt wezenlijk geacht
-Ouders kunnen desgewenst bij Kinderopvang Engeltjes terecht voor advies en opvoedondersteuning.

Neem eens een kijkje op de site voor meer informatie:

Illustratrice Lot Bordeaux

Misschien komt het omdat ik mijn brood verdien met woorden en ook in mijn privé-tijd bijna obsessief met taal bezig ben. Misschien komt het door verre herinneringen aan de prentenboeken van mijn jeugd. Misschien komt het omdat onze huidige maatschappij het accent so sterk op beeld legt. Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik mateloos gefascineerd kan zijn door mensen die goed kunnen tekenen en illustreren.
Het is een ware gave, een echt vak ook om de complexe realiteit in tekeningen, schilderijen, plaatjes, sjablonen, pictogrammen enzovoorts weer te geven.

Op de verjaardag van een vriend kwam ik illustratrice Lot Bordeaux tegen: een jong en veelzijdig talent. Ik werd helemaal blij van haar website. Wellicht jij ook, dus neem een kijkje: http://allebloesemisvanmij.nl/

Nu ga ik naar buiten, bloesems plukken....

Voorpagina info

Laatst kwam een oude vriend eten. Hij was verbaasd over mijn onwetendheid als het gaat om twitter, facebook en handige 'apps'. "Weet je nog vroeger, je had als eerste een mobiel en je was zo gefascineerd door Internet dat je niet meer sliep...".

Die tijden zijn voorbij. Ik ken mezelf inmiddels te goed, ik weet dat ik snel verslaafd raak aan al die opties op het gebied van informatie en communicatie.

Laatst kwam ik een website op het spoor die de nieuwe media op handige wijze integreert en die ik dan ook onder de aandacht wil brengen: http://www.voorpagina.info/maatschappij/ouders/

Inge Woudstra

Eigenlijk is het heel bizar. In het 'echte leven' (of wat daar soms voor moet doorgaan)ervaar ik niet overdreven veel solidariteit tussen moeders. Eerder integendeel: thuisblijfmoeders die menen dat werkende moeders maar beter geen kinderen hadden kunnen krijgen, carrièrevrouwen die zich laatdunkend over thuisblijfmoeders uitlaten, het is om somber van te worden.

In de digitale wereld lijkt er veel meer solidariteit te bestaan. De bereidheid van moeders om andere moeders tips te geven, om ervaringen te delen, om mee te denken heb ik als een warm bad ervaren. En we hebben allemaal wel eens behoefte aan een warm bad.

Een leuk initiatief in dit verband is dat van Inge Woudstra,die met haar community probeert vrouwen te helpen om werk en zorg goed met elkaar te combineren. Haar levendige, fraai vormgegeven site met veel nuttige informatie kan ik van harte aanbevelen. Inge is zelf thuiswerkmama, ze heeft een zoon van zes en woont met haar man in het Verenigd Koninkrijk. Meer over haar weten? Ga dan naar , naar HOE KRIJGEN ZE HET VOOR ELKAAR?

Je geld of je leven

Het is binnen mijn vriendenkring geen geheim dat ik werkelijk dol ben op 'zelfhulpboeken'. Boeken over mindfulness maar ook over, bijvoorbeeld, het huishouden of time management verslind ik werkelijk.
Obstakels overwinnen, dingen leren, van je zwakte je kracht maken...het spreekt me enorm aan.

Een boek waar ik veel aan gehad heb is 'Your money or your life': een Amerikaans boek waar overigens ook een Nederlandse variant van bestaat. Het zal niemand verbazen dat dit boek gaat over omgaan met geld: hoe je het spaart, hoe je het verdient, hoe je het belegt. Het gaat echter niet over ongebreidelde hebzucht, integendeel. Het laat zien dat goed met geld omgaan je vrij maakt. Op die manier, zo stellen de auteurs, hoef je niet meer te kiezen tussen je geld of je leven maar kun je aanspraak maken op allebei.
Als het om consumeren gaat worden kinderen tegenwoordig aan tal van verleidingen blootgesteld. Via de televisie en Internet worden ze geconfronteerd met reclames voor van alles en nog wat. In combinatie met de huidige tendens waarin alle beslissingen moeten snel worden genomen en alle behoeften meteen dienen te worden bevredigd lijkt dit me ronduit gevaarlijk. Ik heb dan ook een aantal maatregelen getroffen (niets bijzonders, wel doordacht) om mijn zoon Thomas, 13 jaar, wat financiële intelligentie bij te brengen. Omdat ik me kan voorstellen dat andere ouders hier wat aan kunnen hebben heb ik er een kort artikel over geschreven, te vinden op mijn site
www.thuiswerkmamas.nl

onder de rubriek KIDS en onder de rubriek DOCS.

Ook hier geldt: aanvullingen, suggesties of feedback zijn zeer welkom.

opvoeden, trainingen

Opvoeden is het moeilijste dat er is, pleegt vriendin Martine nogal eens te zegen. Zij kan het weten, zij voedt vier kinderen liefdevol op.

Ik heb maar 1 kind om groot te brengen en dat vind ik al een hele klus. Die worsteling ervaar ik niet als enige, ik zie dit regelmatig om me heen. Daarom ben ik blij dat het taboe dat lang rustte op het volgen van een oudercursus langzaam maar zeker aan het verdwijnen is. Ik heb zulke trainingen altijd ervaren als een waardevolle aanvulling op mijn eigen opvoeding en heb er een hele reeks gevolgd, bij het consultatiebureau, bij Marieke van der Zee en bij Franca Nijman.

Gisteren las ik over het bureau van Marjolein Scheepers van papas-mamas.nl. Zij biedt trainingen aan toekomstige ouders die zich optimaal willen voorbereiden op de komst van hun kindje maar ook aan ouders van pubers. Zie www.papas-mamas.nl voor meer informatie.
Ook handig is het boekje over de pubertraining op haar site!

Zuinig met stijl

Ik heb een nieuwe keuken, is buiten verwachting mooi geworden. Zoon Thomas en ik hebben het ontwerp bedacht, het bedrijf Pro-Plan heeft alles uitgevoerd en mijn moeder heeft alles gefinancierd. Geweldig!

Op het laatst werd me gevraagd welke lampen ik wilde ophangen. Een lichte paniek overviel me: mooie lampen vinden is geen sinecure en mijn krappe budget helpt niet. Gelukkig was daar mijn zus Florine, met een feilloos gevoel voor stijl. "Koop gewoon van die Chinese lampekappen, die doen het altijd goed" tipte ze me opgewekt.

Zo gedaan zo gezegd. Voor nog geen 2 euro per stuk haalde ik bij Xenos twee papieren rijstbollen/lampekappen, die in de keuken niet misstaan. Toegegeven, op deze foto is dat niet zo goed te zien maar de batterijen van mijn fototoestel zijn leeg. Altijd wat. Volgende keer meer....

Door de bomen het bos niet meer zien

Kennen jullie dat gevoel dat je door de bomen het bos niet meer ziet?
Bij mij gaan de alarmbellen rinkelen als ik geen onderscheid meer weet te maken tussen hoofd - en bijzaken, tussen dringend en belangrijk, tussen wenselijk en noodzakelijk. Op zulke dagen ontstaat er een grote, onoverzichtelijke brij in mijn hoofd: mijn lijstjes met taken, mijn agenda en de stapels op mijn bureau lijken dan samen te smelten op de één of andere surrealistische wijze. Mijn valkuil is denken dat ik dit kan oplossen door alles zo snel mogelijk af te handelen. Maar...het uitvoeren van al die taakjes, het naleven van afspraken en het wegwerken van stapels kost tijd. Jezelf onhaalbare doelen stellen leidt tot nog meer onrust, niet tot minder. Ik weet waarover ik het heb.

Sinds kort ben ik op zulke dagen in staat om even de tijd te nemen (vijf minuten en een kop jasmijnthee doen wonderen) om te beslissen wat echt moet gebeuren. Zo moest ik vandaag Thomas naar het station brengen en moet ik straks tolken tijdens een lezing ter ere van Nelson Mandela. Die twee dingen zijn niet alleen wenselijk maar tevens belangrijk en noodzakelijk. De rest kan best wachten. Pas toen ik dat inzag ontstond er tijd en ruimte om ook de 'bijzaken' te doen: het afhandelen van zakelijke mails, het schrijven van een stukje, het zoeken naar een geschikt cadeau voor het kind van een vriendin, wat werkzaamheden voor een beroepsvereniging en huiselijke taakjes. Een vreemde paradox: hoe beter ik mijn aandacht richt op wat wezenlijk is, hoe meer energie ik heb voor de wezenlijke dingen en voor de rest.

Zakelijk & privé 1 geheel

Meer dan een decennium geleden -toen ik thuiswerken begon te overwegen-genoot ik met volle teugen van het boek van Edith Hagenaar over het WAHMschap. Het boek heette toen 'Wahm! Work at home mom, handboek voor de thuiswerkmama' en is nu volledig bijgewerkt en heet Handboek Succesvol Thuiswerken.

Hoe dan ook...in die tijd waarin ik nogal eens met mijn ziel onder mijn arm liep had ik veel aan dit enthousiaste en praktische boek. Er staat ook in dat uit onderzoek in de V.S. gebleken is dat vrouwen die de prioriteit geven aan een goed gezinsleven meer geld verdienen dan degenen die minder belang hechten aan het gezin. Overigens is Edith Hagenaar -die ik een paar jaar geleden heb mogen ontmoeten- een uitstekend voorbeeld van een zeer toegewijde moeder met een uiterst succesvol bedrijf.

Als je erover nadenkt is het niet zo vreemd dat een bloeiend gezinsleven en een succesvol thuiswerkbestaan hand in hand kunnen gaan. Want als je je scherp bewust bent van de waarde die je hecht aan tijd met je gezin ben je eerder geneigd om:
-je tijd goed in te delen en onnodige ballast overboord te gooien
-scherp te onderhandelen met klanten en met eventuele leveranciers
-heldere afspraken te maken met zowel je familie als je opdrachtgevers
-op het geld te letten (sommige thuiswerkmama's verdienen een bescheiden inkomen maar weten daar heel veel mee te doen, door bewust met geld om te gaan en door te budgetteren)
-je efficiëntie te verhogen, bijvoorbeeld door het volgen van een time management cursus of door te investeren in goede apparatuur
-quality time te plannen met je gezin (dit geeft meteen een extra motivatie je werk bijtijds af te hebben)

Kortom, een gelukkig gezinsleven en een succesvolle (thuiswerk)carrière vallen te combineren & dat is positief. Het is een kwestie van focus, van energiemanagement, van kracht. Van discipline. Van balans.

Dit gezegd zijnde, ik moet de computer afsluiten en mijn puberzoon toespreken....

Huis te koop in Den Haag

Het is natuurlijk pijnlijk om dit toe te moeten geven maar toen ´een eigen huis, een plek onder de zon´ van René Froger een hit was zong ik regelmatig met volle borst mee met dit nummer. Dat ene zinnetje was het, het herkenbare ´toch wou ik dat ik net iets vaker iets vaker simpelweg gelukkig was.´

Dat er niets simpels aan gelukkig zijn is, dat had ik ook toen wel in de gaten.
De jaren zijn verstreken en het gevoel van geluk drong zich steeds hardnekkiger aan me op. Ouder worden heeft zijn voordelen. Genoeg over mij. Een tip voor wie een eigen huis, een eigen plek onder de zon zoekt, ga naar
http://www2.funda.nl/koop/s-gravenhage/appartement-47921912-groenewegje-90/

Het is een aanrader. Een appartement in het centrum van Den Haag, gelegen aan een gracht, met een oppervlakte van 90 vierkante meter, 2 slaapkamers en een enorme gemeenschappelijke tuin. Vraagprijs 249.500 euro, kosten koper.
Adres is Groenewegje 90, Den Haag.

Een plek om gelukkig in te zijn, om kinderen in op te voeden en om in te werken. In die volgorde.

In bellenz

Al zo lang ik me kan herinneren ben ik op zoek naar datgene dat me altijd weer ontglipt. Nee, ik heb het niet over geluk, liefde of vriendschap. Nee, ik heb het over balans, over evenwicht tussen inspanning en ontspanning, tussen de buitenwereld en de innerlijke wereld, tussen zorgtaken en zakelijke verplichtingen. Ook op een meer primair niveau speelt balans een wezenlijke rol in een mensenleven: tussen wat je eet en hoeveel je beweegt, tussen de uren die je wakker en de uren die je slapend doorbrengt. Het is me soms een troost om te zien dat veel mensen worstelen met deze zoektocht naar de gulden middenweg.

Vandaag bracht ik de middag door in het gezelschap van bevriende collega-vertalers en tolken. Wij kregen een workshop van Hetty Gehring van

Op een speelse doch kordate manier bracht ze ons enorm veel bij over balans vinden in je lichaamshouding: niet te recht, niet te onderuitgezakt, niet te gespannen, niet te ontspannen. Door middel van oefeningen deed ze ons aan den lijve ondervinden hoe belangrijk zaken als ademhaling zijn en welke impact je houding heeft op je uistraling. We kregen ook legio tips over een goede werkhouding aan de computer, iets dat in veel beroepen voor problemen zorgt. Ook in dat opzicht blijkt evenwicht tussen werktijden en werkpauzes, genoeg van jezelf eisen zonder het onmogelijke van jezelf te vergen van groot belang. Makkelijker gezegd dan gedaan.Dankzij de gedreven uitleg van Hetty ben ik er echter van overtuigd dat we haar adviezen in de praktijk zullen brengen. Voor mezelf heb ik in ieder geval alvast een nieuwe 'mantra': ik ga niet meer te weinig van mezelf vragen maar ook niet te veel, maar precies wat ik heb.

Ik houd jullie op de hoogte.

En als jullie hebben aan een betere lichaamshouding, een goede presentatie, tips over ademhaling en stemgebruik, ga dan naar de site van In bellenz voor meer informatie.

verbouwing

Eens in de zoveel tijd is het zover. Een verbouwing dient zich aan. Aan dit oude huis moet nog heel veel gebeuren maar er is ook veel gedaan. Desgewenst kan ik tal van verbouwingshorror stories opdissen: zoals die winter dat Thomas en ik het zonder achtergevel stelden (er hing wel een zeil), of de keer dat een vierjarige Thomas gortdroog opmerkte: 'het raam naar het balkon staat open en er is geen balkon meer'. Of die herfst waarin ik 's nachts -als ik in het donker naar de wc ging- op stanley mesjes trapte die waren blijven liggen. Verbouwingen hebben iets dubbels: enerzijds brengen ze ontwrichting en ongemak met zich mee. Weg vaste kaders en routine. Anderzijds betekenen ze (als het goed is tenminste) vooruitgang en verbetering.

Deze keer laat ik mijn keuken verbouwen en heb ik te maken met een heel professioneel en goed georganiseerd bedrijf. Zalig is dat! Er was van tevoren alle tijd voor besprekingen van alle wensen en aandachtspunten. Een paar weken vóór de verbouwing kreeg ik verhuisdozen te leen zodat ik de boel leeg kon halen en nu ze zijn begonnen ben ik ook heel tevreden. Ze hebben een soort muur gemaakt zodat zij hun werk ongestoord kunnen doen en het stof niet het hele huis binnenwaait. Momenteel kook ik (nou ja, koken...) in de badkamer boven en Thomas en ik ontbijten in mijn slaapkamer en eten 's avonds(wat normaal nooit mag)in de zitkamer voor de televisie. Thomas is flexibel en past zich snel aan een nieuwe situatie aan. Ons eerste ontbijtje in mijn slaapkamer voelde wat onwennig aan, maar ook wel leuk "spannend, mam, net een verhuizing" zei Thom.

Sinds kort coach ik mezelf en ben nu van plan om kritisch te kijken naar wat ik nodig heb en wat niet want als ik zie hoe weinig een mens nodig heeft en hoeveel spullen ik heb, dan stel ik me daar wel vragen bij. Wordt vervolgd.

Haagse Lente

Moeders. Ondertussen ken ik er heel wat: moeders met 1 kind en moeders met 4 kinderen. Alleenstaande en gehuwde moeders. Werkende, niet-werkende, fulltime of part-tume werkende moeders. Jonge moeders en wat minder jonge moeders.


Waar je als moeder heel erg naar kunt snakken (in welke 'categorie' je ook zit) is: een moment voor jezelf. Geluk zit in dat opzicht -net als een ongeluk- in een klein hoekje. Een aanrader is om tussen de bedrijven door even ergens koffie te drinken met een vriendin. Een eenvoudige en goedkope manier om bij te tanken.

Woon je in Den Haag, ben je een blije doch vermoeide moeder en heb je behoefte aan wat gestolen momenten voor jezelf?
Bezoek dan Haagse Lente in de Piet Heinstraat. Een verzorgde zaak: vrij leeg en strak, maar met tal van vrolijke en vrouwelijke accenten. Attente service, lekkere kaart. Ideaal om even wat te drinken of om te lunchen.



En als ik me nog een tip kan permitteren? De kringloopwinkel aan de overkant heeft vaak hele leuke spullen voor heel weinig geld. Laatst kocht ik er een boekenkast voor 35 euro. Kijk, daar wordt een moeder helemaal blij van.

Mumsmarket

We winkelen steeds bewuster. Een goede zaak, me dunkt. Kennen jullie dat knagende gevoel als je iets koopt dat zo weinig kost dat je je afvraagt of dit niet ten kosten van iets of iemand gaat? Tegenwoordig letten we meer op de herkomst van de producten die we aanschaffen en op de omstandigehden waarin ze zijn vervaardigd.

Helemaal prettig is het om winkelen te kunnen combineren met welzijn. Een lovensaardig initiatief is in dit verband mumsmarket.

Kijk op www.mumsmarket.nl voor meer informatie.